Archive for กันยายน 2016

บทที่ 14 อุ้มหัวใจไป...อุ้มผาง (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

ICHICO

Link Author

Title: บทที่ 14 อุ้มหัวใจไป...อุ้มผาง (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)
Author: ICHICO
Rating 5 of 5 Des:

บทที่ 14 : อุ้มหัวใจไป...อุ้มผาง เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล โดยพระธาดา จรณธโร ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสาธารณประโยช...

บทที่ 14  :  อุ้มหัวใจไป...อุ้มผาง 
 เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล 
 โดยพระธาดา จรณธโร  
ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสาธารณประโยชน์) 
...................................... 
 
 
          (หมายเหตุ คงสังเกตกันว่าหลวงพี่พยายามหลีกเลี่ยงไม่พาดพิงถึงบุคคลอื่นโดยชื่อตรงๆ เลยนับแต่เขียนบันทึกนี้ขึ้น มันเป็นความตั้งใจ และก็จะพยายามอย่างถึงที่สุดให้อยู่ในแนวทางนี้) 
 
          ต้นเดือนเมษายนปี 2553 ก่อนเดินทางขึ้นอุ้มผาง หลวงพี่นัดพบกับผู้นำบุญ(คือคำเรียกสาธุชนผู้ที่ทุ่มเททำหน้าที่ช่วยงานวัด ทำหน้าที่กัลยาณมิตรชักนำหมู่ญาติมาสั่งสมบุญ) ซึ่งอยู่แม่สอดท่านหนึ่งที่วัดพระธรรมกาย โยมป้าท่านนี้แหละที่เป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่ช่วยหลวงพี่ทำงานพระศาสนาที่อุ้มผางตลอดมา จากนี้ไปหลวงพี่จะเขียนถึงท่านว่า.. โยมป้าจากแม่สอด ถึงวันเดินทางน้องผู้ประสานงานเช่ารถขนอุปกรณ์การอบรมไปพักที่โรงเรียนแห่งหนึ่งที่แม่สอด พอคนขับรถรู้ว่าปลายทางคืออุ้มผางเท่านั้นก็มีปัญหาทันที อิดออดสารพัดเพื่อจะหาเหตุไม่ไปส่งที่อุ้มผาง จนต้องเปลี่ยนรถ หลวงพี่ก็ไม่เข้าใจว่ามันจะอะไรขนาดนั้น ตอนอยู่แม่สอดก็ได้พบกับผู้นำบุญอีกหลายท่านนอกจากโยมป้าคนแรก หลวงพี่ก็พูดเชิญชวนผู้นำบุญเหล่านั้นว่าว่างๆ ก็ไปช่วยหลวงพี่ที่อุ้มผางบ้าง แต่ทุกคนยิ้มแปลกๆราวกับว่าอุ้มผางนั้นอยู่อีกประเทศหนึ่ง และไม่มีใครรับคำชวนของหลวงพี่เลย ...หลวงพี่ชักเริ่มตงิดๆว่ามันน่าจะมีอะไรไม่ธรรมดาเกี่ยวกับเดินทางไปอุ้มผางเสียแล้ว 
 
..................... 
 
           ถ้าจำไม่ผิดหลวงพี่ขึ้นอุ้มผางครั้งแรกโดยนั่งในที่นั่งแคบๆหลังเบาะหน้าของรถกระบะสองประตู สาเหตุก็เพราะมีพระไปสองรูปนับหลวงพี่ด้วย จึงให้น้องผู้ประสานงานผู้หญิงนั่งข้างหน้า นั่นเป็นครั้งแรกที่หลวงพี่ได้พิชิตเส้นทางลอยฟ้า 1,219 โค้ง แม้จะเห็นวิวไม่ชัดนักเพราะตำแหน่งที่นั่ง แต่สองข้างทางของเส้นทางสายนี้ก็ทำให้หลวงพี่ตื่นตาตื่นใจทีเดียว ถนนสายนี้มีโค้งหักศอกมากมายเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงเดี๋ยวซ้ายเดี๋ยวขวา ถ้าคนไม่คุ้นเคยกับเส้นทางแบบนี้คงเมารถสะบักสะบอมแน่ แต่นี่แหละคือแบบที่หลวงพี่ชอบ 
 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuGulmwe_EERT-S7IOuBvHmZ4BGUdY_R4W9M0ueMZ7xaDjgVTXS2L31Le6q586iFHr_XJT8lW-LHEwgJo4evA4OiJugMc21uqdWiSjf3zIVk5TTz-8ssK0TjK8NhlAP6eBjfk1WQTUOZED/s1600/1387071658-14JPG-o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuGulmwe_EERT-S7IOuBvHmZ4BGUdY_R4W9M0ueMZ7xaDjgVTXS2L31Le6q586iFHr_XJT8lW-LHEwgJo4evA4OiJugMc21uqdWiSjf3zIVk5TTz-8ssK0TjK8NhlAP6eBjfk1WQTUOZED/s400/1387071658-14JPG-o.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">เส้นทาง 1,219 โค้งของถนนลอยฟ้า</td></tr>
</tbody></table>
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVf4NHQ99Cm5Tx0xkFHPu9Xn143RTIGROoc4hi5BQLCJAYlqSSmzuX8nwK190sdAnUwyTafwNHvqxQRHzUcLGndLxMcUVkH_q9gzve7Up-C3OZv3AXgj29yNofW7yccURHdXdyJijew6jI/s1600/1345091305.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVf4NHQ99Cm5Tx0xkFHPu9Xn143RTIGROoc4hi5BQLCJAYlqSSmzuX8nwK190sdAnUwyTafwNHvqxQRHzUcLGndLxMcUVkH_q9gzve7Up-C3OZv3AXgj29yNofW7yccURHdXdyJijew6jI/s400/1345091305.jpg" width="400" /></a></div>
 
 
         เท่าที่สอบถามสืบทราบมา เส้นทางสายนี้เริ่มเปิดใช้ประมาณปี 2526 ปีเดียวกันกับที่หลวงพี่ไปถึงวัดพระธรรมกายนั่นเอง ก่อนหน้าที่ถนนสายนี้จะเปิดใช้งาน การเดินทางไปอุ้มผางนิยมไปทางหมู่บ้านวาเล่ย์ ที่อำเภอพบพระตัดลัดเข้าไปในพม่าแล้วไปออกที่หมู่บ้านหนองหลวงของอำเภออุ้มผาง ถ้านึกถึงพื้นที่รูปใบหู เส้นทางลัดสายนี้ก็คือเส้นที่หูแปะติดกับศรีษะนั่นแหละ ส่วนถนนสายลอยฟ้าคือถนนที่คดเคี้ยวยึกยืออยู่บริเวณเส้นรอบใบหู 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmX6YGKIX3YnxDPY8HRNF1JV9ri1-4PcyfopDfMAhMGECzxMsLq7EwMLxK_R41nuCi_XHKD9yaV2bKqg6dKmWZRbEiU07qJ0IzqOaJCifPLqOX1iZDNLfO2SidJrQGepeBplmqNqnDIQmQ/s1600/400px-Northern-thailand-regions.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmX6YGKIX3YnxDPY8HRNF1JV9ri1-4PcyfopDfMAhMGECzxMsLq7EwMLxK_R41nuCi_XHKD9yaV2bKqg6dKmWZRbEiU07qJ0IzqOaJCifPLqOX1iZDNLfO2SidJrQGepeBplmqNqnDIQmQ/s400/400px-Northern-thailand-regions.png" width="326" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">แผนที่ภาคเหนือ</td></tr>
</tbody></table>
            การยืมจมูกเพื่อนบ้านหายใจตลอดไปก็คงไม่ค่อยจะดีนัก อีกทั้งมีการรบพุ่งกันระหว่างทหารพม่ากับทหารกะเหรี่ยงเป็นระยะๆ ทางการไทยก็ต้องขนอาวุธยุทโธปกรณ์ไปปราบคอมมูนิสต์ จะขนอาวุธผ่านประเทศอื่นเพื่อไปปราบพวกเดียวกันในประเทศตัวเองมันก็คงจะแปลกๆ จึงได้สร้างเส้นทางสายนี้ขึ้น ว่ากันว่าการสร้างเส้นทางสายนี้เป็นไปด้วยความยากลำบาก นอกจากเพราะความธุรกันดารของภูมิประเทศแล้ว ยังเป็นเพราะการต่อต้านอย่างหนักของคอมมูนิสต์โดยเฉพาะจากทหารแม้วแดง (ภายหลังเรียกว่าชาวม้ง) กำลังทั้งสองฝ่ายสูญเสียชีวิตเลือดเนื้อเป็นอย่างมาก จนต้องใช้วิธีการเอาพริกจิ้มเกลือด้วยการว่าจ้างทหารจีนฮ่อมารับเหมาสร้างทาง ทหารจีนฮ่อนี้ก็คืออดีตกองพลที่ 93 ของกองทัพจีนคณะชาติที่ตอนหลังหนีเหมาเจ๋อตุงไปใต้หวันนั่นเอง (เห็นไหม เรียนประวัติศาสตร์แล้วมันสนุกอย่างนี้) จีนฮ่อเจอกับแม้วแดงก็นับว่าเป็นมวยถูกคู่ 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTbXUG62TTOF4zg8QswzRaFiuzY2wQRGY6P0kwpJLTDsc2gHUZ86aSzZKvEDkNm9hfoomBKVx9oA0FhC7g5S5xKkj8FR0d9Tfh8Xh1i2cRWFGWd1TMUAjzD91ZqFNiI8NH1a4enBBEnooq/s1600/Yuana.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTbXUG62TTOF4zg8QswzRaFiuzY2wQRGY6P0kwpJLTDsc2gHUZ86aSzZKvEDkNm9hfoomBKVx9oA0FhC7g5S5xKkj8FR0d9Tfh8Xh1i2cRWFGWd1TMUAjzD91ZqFNiI8NH1a4enBBEnooq/s400/Yuana.jpg" width="280" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ชาวจีนฮ้อ</td></tr>
</tbody></table>
 
 
          ว่ากันว่าการว่าจ้างทำถนนเส้นนี้นั้นเหมากันเป็นกิโลเมตร ซึ่งหลวงพี่คิดเองว่านี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำใมถนนมันถึงได้วกวนขึ้นลงไม่รู้จบ เพราะอาจจะทำให้ได้ระยะทางยาวขึ้นรึเปล่า? (อันนี้จินตนาการเองอย่าเอาไปอ้างอิงนะ) ก็เส้นวาเล่ย์-หนองหลวงนั้นระยะทางไม่กี่สิบกิโล ในหน้าแล้งเมื่อเกรดถนนลูกรังให้เรียบแล้ว วิ่งแค่ชั่วโมงเศษก็ข้ามประเทศพม่าได้ ติดนิดเดียวคือต้องวิ่งลุยข้ามแม่น้ำเมย ทำให้รถเตี้ยๆวิ่งผ่านไม่ได้ แต่พอมาขึ้นทางลอยฟ้านี้ระยะทางกลายเป็นร้อยกว่ากิโล แถมเจออีก 1,219 โค้ง ทำให้การเดินทางจากแม่สอดถึงอุ้มผางโดยเส้นทางสายนี้มีระยะทาง 163 กิโลเมตร และใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมงสำหรับผู้ไม่คุ้นทาง 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_7JrHwpAI_fLvkCQ5aa2mc12-MXhk53G-ZY_2U5xWY2oG7EJEBPK02TngSTyoQQiK7E14-i5xwSgXFojaRrBzqxpFMMEKrti7G-Tb3N64ctzffPD6jyXGQ6KZz6pD6wlAaiSlVvBxWZEh/s1600/06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_7JrHwpAI_fLvkCQ5aa2mc12-MXhk53G-ZY_2U5xWY2oG7EJEBPK02TngSTyoQQiK7E14-i5xwSgXFojaRrBzqxpFMMEKrti7G-Tb3N64ctzffPD6jyXGQ6KZz6pD6wlAaiSlVvBxWZEh/s400/06.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">อุ้มผาง อ้อมกอดแห่งผืนป่า บรรยากาศหมู่บ้านชาวเขา</td></tr>
</tbody></table>
          
          ตอนนี้เองที่หลวงพี่เข้าใจว่าเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว เมื่อออกจากแม่สอดตอนบ่ายจะไปเที่ยวน้ำตกทีลอซู เมื่อจอดถามใครเขาก็ตอบเหมือนกันหมดว่าไปไม่ทัน และก็เข้าใจผู้นำบุญที่แม่สอดว่าทำใมไม่มีใครรับปากมาช่วยหลวงพี่ที่อุ้มผางเลย 4 ชั่วโมงนี่ปกติขับรถวิ่งข้ามได้หลายจังหวัดทีเดียว  
            ก็ลองคำนวณดูถ้าออกจากกรุงเทพขับสบายๆ ประมาณห้าชั่วโมงจะถึงจังหวัดตากตรงทางเลี้ยวไปแม่สอด จากนั้นก็ใช้เวลาอีกเกือบสองชั่วโมงกว่าจะถึงแม่สอด แม้ระยะทางช่วงนี้จะประมาณแค่แปดสิบกิโลเมตรก็ตาม เพราะเป็นทางบนเขาค่อนข้างคดเคี้ยว บางช่วงต้องชลอตัวรอแซงรถบันทุกซึ่งคืบคลานขึ้นดอยอยู่ รวมเป็นหกชั่วโมงเศษ บวกอีกสี่ชั่วโมงจึงจะถึงอุ้มผาง เมื่อบวกกับเวลาพักทานอาหารเข้าห้องน้ำรายทางอีกก็ประมาณสิบเอ็ดสิบสองชั่วโมงทีเดียว! จึงเป็นอย่างที่หลวงพี่เกริ่นไว้ในบทนำ ...จากตากลงกรุงเทพฯใช้เวลาแค่สี่ห้าชั่วโมง แต่จากตากไปอุ้มผางนั้นเกินห้าชั่วโมงแน่นอน ทั้งๆที่อยู่ในจังหวัดเดียวกัน... 
 
 
          ตลอดเวลาหกปีที่หลวงพี่อยู่ที่อุ้มผางมีผู้ไปเยี่ยมเยียนหลวงพี่มากหน้าหลายตาด้วยกัน แต่ส่วนใหญ่จะไปครั้งเดียว จนกระทั่งหลวงพี่ชอบพูดกึ่งหยอกเล่นว่า จะดูว่าใครรักหลวงพี่จริงต้องดูว่าคนนั้นไปเยี่ยมหลวงพี่ถึงอุ้มผางครบสามครั้งหรือยัง 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixg2GBj-226CT3Cu2y-Rz6dGGAuvEQ6mfVwKJ1SUZIiEsOlgLj2BVNTkfDUXQkTNJY97jzz2daAqAJeI6ynVAGO9qH6igIn3WXuhF7c7yDqQjtRyZEMbTTO91618O2hnnMy75Z1Q18CDxn/s1600/%25E0%25B8%2599%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%2587%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%2594%25E0%25B8%25B5%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B5%25E0%25B9%2589%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%2588%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2582%25E0%25B9%2588%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25A7+%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25B8%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%259C%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25876.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="273" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixg2GBj-226CT3Cu2y-Rz6dGGAuvEQ6mfVwKJ1SUZIiEsOlgLj2BVNTkfDUXQkTNJY97jzz2daAqAJeI6ynVAGO9qH6igIn3WXuhF7c7yDqQjtRyZEMbTTO91618O2hnnMy75Z1Q18CDxn/s400/%25E0%25B8%2599%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%2587%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%2594%25E0%25B8%25B5%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B5%25E0%25B9%2589%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%2588%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2582%25E0%25B9%2588%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25A7+%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25B8%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%259C%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25876.jpg" width="400" /></a></div>
            
           ในอดีตทางการไทยมีโครงการตัดถนนยุทธศาสตร์อีกเส้นหนึ่งหมายเลข 1117 จากอำเภอคลองลานจังหวัดกำแพงเพชรตัดข้ามภูเขามาลงที่อุ้มผางเลยเพื่อไปปราบผกค.  ถนนสายนี้วิ่งขึ้นไปถึงจุดท่องเที่ยวที่เรียกว่าช่องเย็นและเลยลงมาอีกหน่อยนึง ปัจจุบันเส้นทางสายนี้ก็ยังใช้การได้ดี อีกแค่ไม่กี่กิโลเมตรก็จะถึงหมู่บ้านอุ้มผางคีแล้ว ปรากฏว่าคอมมูนิสต์ยอมแพ้เสียก่อน ทางการจึงยกเลิกการสร้างเส้นทางสายนี้ด้วยเหตุที่ว่าเกรงจะเป็นการทำลายธรรมชาติป่าเขาและรบกวนวิถีชีวิตของสัตว์ป่า 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiirLtfvTzutWd19O6cvalRYS5Ub4ONU3SQBSn6hW58HH-I6cHienvoSNcwZJZDrtWQzVdGo-bk-14fMooRGsdkPhDAu-0bA2_qTnw2PORiVNhUNR4erVRBw_e63SaWkvxBrZGEqoiilWht/s1600/%25C3%2587%25C3%2592%25C2%25B4%25C3%25A1%25C2%25BC%25C2%25B9%25C2%25B7%25C3%2595%25C3%25A8-%25C3%2582%25C3%25A8%25C3%258D.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiirLtfvTzutWd19O6cvalRYS5Ub4ONU3SQBSn6hW58HH-I6cHienvoSNcwZJZDrtWQzVdGo-bk-14fMooRGsdkPhDAu-0bA2_qTnw2PORiVNhUNR4erVRBw_e63SaWkvxBrZGEqoiilWht/s400/%25C3%2587%25C3%2592%25C2%25B4%25C3%25A1%25C2%25BC%25C2%25B9%25C2%25B7%25C3%2595%25C3%25A8-%25C3%2582%25C3%25A8%25C3%258D.png" width="286" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">แผนที่ท่องเที่ยวจ.ตาก</td></tr>
</tbody></table>
 
          ข้อนี้หลวงพี่มีความเห็นต่าง ป่าเขามากมายไม่มีถนนตัดผ่านมันก็ถูกทำลาย ในขณะที่อย่างในประเทศญี่ปุ่น ทุกหนทุกแห่งในป่าในเขามีแต่ถนนโยงใยกันเป็นใยแมงมุมแต่ญี่ปุ่นก็สามารถรักษาธรรมชาติป่าเขาต้นไม้สายน้ำได้เป็นอย่างดี  
           ส่วนเรื่องของสัตว์ป่าตรงไหนเป็นเส้นทางที่สัตว์ป่าใช้สัญจรก็อาจจะยกถนนขึ้นสูง หรือขุดอุโมงค์หลบไปเลย อย่างนี้ธรรมชาติและความเจริญ มนุษย์และสัตว์ป่าก็สามารถอยู่ร่วมกันได้ ถ้ามองในด้านเศรษฐกิจการท่องเที่ยว ปัจจุบันต้องบอกว่าอุ้มผางเป็นซอยตัน เข้าทางไหนก็ต้องออกทางนั้น (ชาวแม่สอดอาจบอกว่าก็ดีไง ผ่านบ้านฉันทั้งไปและกลับ) แต่ถ้ามองอีกแง่หนึ่งนี่คือเหตุที่คนไปเที่ยวอุ้มผาง(และผ่านแม่สอด)น้อยกว่าที่ควรจะเป็น เพราะการเดินทางมันยากลำบากเกินควร ถ้าใช้ถนนเส้น 1117 นี้เดินทางได้ ไม่แน่ว่าคนจะเดินทางไปอุ้มผางและผ่านแม่สอดมากขึ้น เพราะสามารถเดินทางเป็นวงกลมได้ จากนครสวรรค์เบี่ยงซ้ายเที่ยวอุทยานแม่วง อีกหน่อยเดียวก็ถึงช่องเย็น แล้วแวะไปอุ้มผาง จากนั้นก็พิชิตเส้น 1,219 โค้งไปแม่สอด ออกตากกลับกรุงเทพฯผ่านทางกำแพงเพชร  
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX2oTezVeaIm9AmS5NFvHTY7BBbLooflFfMbUqyEolI2LLpLA7vBCbZGCYDjAH26OUorQHxGfoOp8EdHiecovn1T2cvEQ3_quku8F-bbZrcBxyAAxfv6A_xgeWZxwqgGadKbYJqiTXvlzk/s1600/01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="253" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX2oTezVeaIm9AmS5NFvHTY7BBbLooflFfMbUqyEolI2LLpLA7vBCbZGCYDjAH26OUorQHxGfoOp8EdHiecovn1T2cvEQ3_quku8F-bbZrcBxyAAxfv6A_xgeWZxwqgGadKbYJqiTXvlzk/s400/01.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">อุ้มผาง อ้อมกอดแห่งขุนเขา</td></tr>
</tbody></table>
 
           อีกเรื่องที่ไม่ควรมองข้ามก็คือ ไม่ทราบว่ามีใครเก็บสถิติไว้บ้างไหมว่ามีผู้ป่วยหนักได้รับความทรมาณหรือเสียชีวิตบนทางลอยฟ้าไปเท่าไหร่แล้ว? อุ้มผางมีโรงพยาบาลก็จริงแต่มีขีดความสามารถจำกัด ผู้ป่วยหนักต้องส่งไปโรงพยาบาลแม่สอดผ่านทางลอยฟ้า 1,219 โค้งเท่านั้น .. 
          อีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องการปกครอง จังหวัดตากเป็นจังหวัดที่ยาวที่สุด ด้านบนติดกับแม่ฮ่องสอนส่วนด้านใต้ติดกับกาญจนบุรี หลวงพี่อยู่อุ้มผางหกปี จำได้ว่ามีผู้ว่าราชการจังหวัดไปเยี่ยมคนอุ้มผางไม่กี่ครั้งเพราะความธุรกันดารห่างไกล ถ้ามีถนนสาย 1117 สงสัยว่าอุ้มผางคงต้องย้ายไปขึ้นกับจังหวัดกำแพงเพชร ก็คงไม่มีอำเภอไหนหรอกที่ต้องวิ่งผ่านจังหวัดอื่นเพื่อไปที่ว่าการจังหวัดตัวเอง (โอ..หรือนี่เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้มีผู้คัดค้านการสร้างเส้นทางสายนี้กันเยอะนัก?) ซึ่งน่าจะทำให้การประสานงานของหน่วยงานราชการเป็นไปได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น ผู้ได้รับผลประโยชน์ก็ประชาชนคนอุ้มผางและนักท่องเที่ยวทั้งหลายนั่นแหละ 
            ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือจะทำให้เกษตรกรชาวอุ้มผางลืมตาอ้าปากได้บ้าง เพราะค่าขนส่งพืชผลจะได้ลดลงพอแข่งขันกับชาวอำเภออื่นๆได้ ปัจจุบันเห็นทำแต่ไร่ข้าวโพดกันเป็นส่วนใหญ่ เพราะอะไร? สักวันหลวงพี่จะพูดถึงเรื่องข้าวโพดนี่แหละ ว่ามันเหมือนมะเร็งร้ายที่กัดกินทำลายป่ามรดกโลกอย่างไร 
         ส่งท้าย ..    
 
          ผู้ที่เคยไปเส้นทางช่วงหมู่บ้านอุ้มผางคีถึงช่องเย็น  รายงานมาว่า ป่าที่ว่าอุดมสมบูรณ์ที่จะรักษาไว้จนไม่อยากตัดถนนผ่านน่ะ มันกลายเป็นไร่ข้าวโพดและป่าหญ้าไปเกือบหมดแล้ว เหลือส่วนที่เป็นป่าสมบูรณ์จริงๆอยู่หน่อยเดียว 
 
ฝากผู้มีหน้าที่รับผิดชอบไปสอบสวนดูหน่อยว่ามีผู้มีอิทธิพลคนไหนอยู่เบื้องหลังการบุกรุกทำลายป่าอุ้มผางคีนี้ไหม? 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaM2EAY7NpMgmG8YK5i9kpdjPNqwLZ7VxwSwSXi3fIhyphenhyphenABCryKJi6qQqgnh93b7v_iv5pPe_d8T1dkxe8qGLdqNOTr4a-XdpHBSzp6mod763z4_aeg2DyBTUmq647mFVGKiBujvSiM9Bln/s1600/pic_nan10_l.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaM2EAY7NpMgmG8YK5i9kpdjPNqwLZ7VxwSwSXi3fIhyphenhyphenABCryKJi6qQqgnh93b7v_iv5pPe_d8T1dkxe8qGLdqNOTr4a-XdpHBSzp6mod763z4_aeg2DyBTUmq647mFVGKiBujvSiM9Bln/s400/pic_nan10_l.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">จากป่าที่อุดมสมบูรณ์กลายเป็นไร่ข้าวโพดหมดแล้ว ฝากผู้รับผิดชอบสอบสวนดูหน่อยว่าใครคือผู้มีอิทธิพลที่ทำได้เช่นนี้ </td></tr>
</tbody></table>
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-QjrnOuCHYg3Nd2gLwOUGKQWgVf1MSc04FXsB64SpLOhFyJHGOa0hEn8NvpWVAExiGGXEsKWy-DE3pzPrLrMUE7CnBIkwdI_c0bTiOfwOfo8YvX6PyOBolqD8_F1tCnhOo9wnAHd8ZXia/s1600/%25E0%25B8%2599%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%2587%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%2594%25E0%25B8%25B5%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B5%25E0%25B9%2589%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%2588%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2582%25E0%25B9%2588%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25A7+%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25B8%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%259C%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25877.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-QjrnOuCHYg3Nd2gLwOUGKQWgVf1MSc04FXsB64SpLOhFyJHGOa0hEn8NvpWVAExiGGXEsKWy-DE3pzPrLrMUE7CnBIkwdI_c0bTiOfwOfo8YvX6PyOBolqD8_F1tCnhOo9wnAHd8ZXia/s400/%25E0%25B8%2599%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%2587%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%2594%25E0%25B8%25B5%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B5%25E0%25B9%2589%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%2588%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2582%25E0%25B9%2588%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25A7+%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25B8%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%259C%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25877.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">จากป่าที่อุดมสมบูรณ์กลายเป็นไร่ข้าวโพดหมดแล้ว ฝากผู้รับผิดชอบสอบสวนดูหน่อยว่าใครคือผู้มีอิทธิพลที่ทำได้เช่นนี้</td></tr>
</tbody></table>
 
 
 
         อ้อไม่ใช่เฉพาะที่อุ้มผางคี แม่กระทั่งกลางป่าดงดิบติดทุ่งใหญ่นเรศวรอย่างที่หมู่บ้านแม่ละม้งคี ก็กลายเป็นไร่ข้าวโพดสุดลูกหูลูกตา และอีกมากมายหลายพื้นที่จนนับไม่ถ้วน จริงๆข้อมูลพวกนี้มันหาได้ไม่ยากหรอก ถ้าห่วงใยทรัพยากรธรรมชาติป่าไม้กันจริงๆ .. 
 
 
 
<div style="text-align: right;">
30  ส.ค. 2559 13:58</div>
 
<div>
 
<div>
<div style="text-align: right;">
โดยพระธาดา จรณธโร 
 </div>
<div style="text-align: right;">
ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ 
(องค์กรสาธารณประโยชน์)</div>
 
 อ่านบทนำ - บทที่ 6ได้ที่  
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/series_1.html">http://buddhisthotissue.blogsp ot.jp/2016/08/series_1.html</a> 
 
<div>
อ่านบทที่ 7 : ชีวิตคือการเดินทาง ได้ที่</div>
</div>
<div>
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.com/2016/08/7-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.com/2016/08/7-series.html</a></div>
<div>
 </div>
<div>
อ่านบทที่ 8 : Been there .. Done that ..</div>
<div>
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.sg/2016/08/8-been-there-done-that-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.sg/2016/08/8-been-there-done-that-series.html</a> 
 อ่านบทที่ 9 : My way 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/9-my-way-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/9-my-way-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 10 : ซาโยนาระ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/10-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/10-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 11 : ชีวิตใหม่...ในเพศสมณะ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/11-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/11-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 12 : หนีเสือปะจระเข้ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/12-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/12-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 13 : เทือกเขาถนนธงชัยถึงสมุทรสงคราม 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/13-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/13-series.html</a> 
 </div>
</div>

บทที่ 14 อุ้มหัวใจไป...อุ้มผาง (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

อ่านเพิ่มเติม »

บทที่ 13 : เทือกเขาถนนธงชัยสู่สมุทรสงคราม (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

ICHICO

Link Author

Title: บทที่ 13 : เทือกเขาถนนธงชัยสู่สมุทรสงคราม (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)
Author: ICHICO
Rating 5 of 5 Des:

บทที่ 13 : เทือกเขาถนนธงชัยสู่สมุทรสงคราม เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล โดยพระธาดา จรณธโร ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสา...

บทที่ 13  :  เทือกเขาถนนธงชัยสู่สมุทรสงคราม 
 เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล 
 โดยพระธาดา จรณธโร  
ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสาธารณประโยชน์) 
...................................... 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQxFEoAg6v3boXGEg8ljVQbjEBk_X17zza5grWKojF3ZxMlOJWOgnWdNnQwlhZ44DpjYfIPEhVkFt5ejlQ7a6zdRhNpp38Q2I7bE84RZyORe23-OyFucLCxQsERgCqZX22QzBFUWHpjsT2/s1600/Classic-Wall-Art-Prints-Painting-World-Map-Canvas-Art-Home-font-b-Decoration-b-font-font.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQxFEoAg6v3boXGEg8ljVQbjEBk_X17zza5grWKojF3ZxMlOJWOgnWdNnQwlhZ44DpjYfIPEhVkFt5ejlQ7a6zdRhNpp38Q2I7bE84RZyORe23-OyFucLCxQsERgCqZX22QzBFUWHpjsT2/s400/Classic-Wall-Art-Prints-Painting-World-Map-Canvas-Art-Home-font-b-Decoration-b-font-font.jpg" width="400" /></a></div>
 
 
         หลวงพี่ชอบดูแผนที่มาตั้งแต่จำความได้ สะสมแผนที่ไว้ทั้งที่เป็นแผ่นพับและที่เป็นหนังสือหลายเล่มแต่กระจัดกระจายหายไปหมดแล้ว จนกระทั่งมีสมาร์ทโฟนและอินเตอร์เน็ต หนึ่งในแอ็ปที่หลวงพี่ใช้บ่อยที่สุดคือแอ็ปแผนที่ จำได้ว่าตอนเด็กๆเคยเรียนฉลุไม้ ครั้งหนึ่งหลวงพี่เอาแผนที่ประเทศไทยแปะบนแผ่นไม้ทากาวแล้วเลื่อยฉลุประเทศไทยออกมา แต่น่าเสียดายที่ประเทศไทยของหลวงพี่หักเป็นสองท่อนอย่างง่ายดายตรงแถวๆประจวบคีรีขันธ์ ทำใมตรงนั้นประเทศเรามันจึงได้เอวบางคอดกิ่วจังเลย? 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEf57PwZEiC7blE_PauCyiN1Dvu_kgC2aHu-f_lYeWzQ83kMBMr0AQzQcY3_FERNmpus3WpEH0Yfx2VCqBPKt-nKy-1m_XgRv4KfIBoYZa59p_0QcGBOHd_qJuew-wywdxhljuhuWRdb5v/s1600/karta_tajlanda.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEf57PwZEiC7blE_PauCyiN1Dvu_kgC2aHu-f_lYeWzQ83kMBMr0AQzQcY3_FERNmpus3WpEH0Yfx2VCqBPKt-nKy-1m_XgRv4KfIBoYZa59p_0QcGBOHd_qJuew-wywdxhljuhuWRdb5v/s400/karta_tajlanda.jpg" width="316" /></a></div>
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
 
 
            นั่นก็นำมาซึ่งการชอบอีกวิชาหนึ่งคือวิชาประวัติศาสตร์ อย่างน้อยประวัติศาสตร์ก็บอกเราได้ว่าทำใมเส้นแบ่งประเทศจึงอยู่ตรงที่มันอยู่ และจริงๆแล้วประวัติศาสตร์มีผลโดยตรงกับภูมิศาสตร์ -  อย่างไรหรือ? ลองคิดดูว่าถ้าฝรั่งเศสไม่เฉือนเอาดินแดนแถวแม่น้ำโขงไปจากเมืองไทย บัดนี้ภูมิประเทศแถวนั้นจะเป็นอย่างไรเมื่อนึกถึงความสามารถในการดูแลรักษาป่าไม้ของคนไทย? เช่นเดียวกับทางตะวันตกที่อังกฤษเฉือนเอามะริดและทวายไป ถ้าจะบอกว่าอังกฤษเอาดินแดนไปจากไทย แล้วแถวนั้นแต่ดั้งเดิมมันเป็นของใคร? สืบไปสาวมาก็พบว่ามันเป็นของกลาง ใครมีอำนาจขึ้นมาก็เข้าครอบครอง พม่าบ้างมอญบ้างไทยบ้าง ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป  
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAF7-xJQuLrN-fv2mbPEaCO3vw7wbT7O9qt3hPyb8eX4hNZTYtecfC7r91Kg6yspx9COmsTe4g62sNdK3gQ752bGQ3EdeuY_rvyrzXHyaCMBQL2N7mYQPlw7MGAHul29nmqhtEnGuWz2Zh/s1600/vintage-world-map-daniel-stoopendaal.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAF7-xJQuLrN-fv2mbPEaCO3vw7wbT7O9qt3hPyb8eX4hNZTYtecfC7r91Kg6yspx9COmsTe4g62sNdK3gQ752bGQ3EdeuY_rvyrzXHyaCMBQL2N7mYQPlw7MGAHul29nmqhtEnGuWz2Zh/s400/vintage-world-map-daniel-stoopendaal.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">หลวงพี่ชอบวิชาประวัติศาสตร์ อย่างน้อยก็บอกเราว่าทำไมเส้นแบ่งประเทศจึงอยู่ตรงที่มันอยู่</td></tr>
</tbody></table>
 
 
         สมัยเด็กๆหลวงพี่ถูกบังคับให้ท่องจำว่าชนชาติไทยอพยพมาจากเทือกเขาอัลไต แต่มาสมัยนี้เห็นมีคนบอกว่าเราอยู่แถวที่เราอยู่ที่เรียกว่าสุวรรณภูมินี่แหละมาแต่ดั้งเดิม ไทยเริ่มมีบันทึกทางประวัติศาสตร์ชัดเจนขึ้นก็ยุคสุโขทัย พึ่งจะเจ็ดแปดร้อยปีมานี่เอง (ลองเทียบดูกับจีน อินเดีย หรืออียิปต์ซึ่งเขามีประวัติศาสตร์ชัดเจนต่อเนื่องกันมาหลายพันปี) ซึ่งตอนนั้นมหาอำนาจในแถบนี้คือขอม (ก็เขมรนั่นแหละ) ทางด้านตะวันตกก็พม่า ดูๆไปไม่แน่ว่ากงล้อประวัติศาสตร์อาจจะหมุนทับรอยเดิม สักวันลูกหลานไทยอาจต้องไปหางานทำในเขมรหรือพม่าบ้างก็ได้ (ย้อนหลังไปหลายร้อยปีก่อนถ้าเราไปบอกคนพม่าว่า อีกหน่อยลูกหลานของพวกเขาจะไปรับจ้างทำงานในประเทศไทยเป็นแสนเป็นล้านคน คิดว่าเขาจะเชื่อไหม?)  
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw1M_3CtOImTy5w6sVakFd-NnO1zpaB1g-EjVL3AOZJqGqkFAPwRwJ_lm7srwebSpeuA9T_IF9wqHX2eMMkiV9ioP3kXoGxr_2eAZABCx8VD6_lilK7SxfDHi-QQHdhXJvJYP2tzAv21qw/s1600/praek06.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgw1M_3CtOImTy5w6sVakFd-NnO1zpaB1g-EjVL3AOZJqGqkFAPwRwJ_lm7srwebSpeuA9T_IF9wqHX2eMMkiV9ioP3kXoGxr_2eAZABCx8VD6_lilK7SxfDHi-QQHdhXJvJYP2tzAv21qw/s400/praek06.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">จีน อินเดีย อียิปต์มีการบันทึกประวัติศาสตร์หลายพันปี ไทย เริ่มมีการบันทึกในยุคสุโขทัย ประมาณ 700 ปี</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBuyLA7y6OL4WU_T25XD-Bdpl-cw7gCNs-ZqaA5EuTOK6AMQ8POU7COhRWgYCA82y_ixGRxzlcvPHdnhN7lXgHe6ASZj0C43zFEXqYVnS52oLVhNAkQ0E8SOMhVV0t9i6nmlOc6eqO5_ri/s1600/CamboE10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBuyLA7y6OL4WU_T25XD-Bdpl-cw7gCNs-ZqaA5EuTOK6AMQ8POU7COhRWgYCA82y_ixGRxzlcvPHdnhN7lXgHe6ASZj0C43zFEXqYVnS52oLVhNAkQ0E8SOMhVV0t9i6nmlOc6eqO5_ri/s400/CamboE10.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ขอม มีอำนาจในแถบนี้มาก่อนประเทศไทย </td></tr>
</tbody></table>
 
 
          แต่การศึกษาประวัติศาสตร์ก็ต้องระวัง เพราะมันแล้วแต่ว่าใครเขียน ถ้าเป็นไปได้ต้องหาอ่านจากหลายๆแหล่ง แล้วสังเคราะห์ออกมาเป็นเวอร์ชั่นของเราเอง อย่างสากก๊ก หลวงพี่อ่านของยาขอบบ้าง ของเจ้าพระยาพระคลัง(หน) บ้าง ฉบับวนิพกบ้าง แต่ที่ชอบที่สุดคือฉบับของ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมทย์ ซึ่งจากมุมมองของท่านโจโฉคือพระเอก เล่าปี่และขงเบ้งต่างหากคือผู้ร้าย ก็เป็นมุมมองที่แปลกดี มาอ่านสามก๊กจบครบบริบูรณ์ก็ตอนมาบวชนี่เอง  
 
        สมัยอบรมบุคลากรใหม่ หลวงพี่ยืมหนังสือประวัติศาสตร์โลกเล่มหนาเท่าหมอนจากห้องสมุดของวัดมาอ่านจนจบ ก็พบว่าฝรั่งไม่ให้ความสำคัญกับมองโกลเท่าไหร่นัก ทั้งที่จริงๆแล้วเมื่อเทียบกัน เจงกิสข่านยิ่งใหญ่กว่าอเล็กซานเดอร์มหาราชหรือนโปเลียนมหาราชอย่างเทียบกันไม่ติด เมื่อครั้งที่อเล็กซานเดอร์มหาราชพิชิตส่วนหนึ่งของอินเดียได้ ถ้าจำไม่ผิดคือแถบลุ่มน้ำสินธุด้านที่ติดกับเอเชียกลาง อเล็กซานเดอร์ทอดถอนใจว่าดินแดนที่จะให้พิชิตนั้นไม่มีอีกแล้ว .. ตลกมาก เพราะแผ่นดินอินเดียยังเหลืออีกกว้างขวาง ยังไม่นับอาณาจักรจีนอีก แต่มองโกลครอบครองแทบทั้งทวีปเอเชีย โลกอาหรับ และยุโรปเกือบหมดทวีป ที่ไม่ได้ไปยึดยุโรปตะวันตกก็เพราะไม่มีทุ่งหญ้าเป็นอาหารให้ม้ากินแค่นั้นเอง ผู้เขียนหนังสือประวัติศาสตร์โลกเล่มนั้นคงอยากจะลืมว่าครั้งหนึ่งพวกคอเคเซี่ยนผิวขาวต้องตกอยู่ภายใต้การปกครองของคนผิวเหลืองอยู่นับร้อยปี เจงกิสข่านและลูกหลานครอบครองดินแดนได้มากที่สุดเท่าที่ประวัติศาสตร์เคยจารึกไว้ แต่ทั้งๆที่มองโกลเคยบุกมาถึงเวียตนาม เคยพยายามไปยึดญี่ปุ่นและเกาะชวา แต่ทำใมมองโกลไม่บุกมาถึงลุ่มน้ำเจ้าพระยา? .. หลวงพี่มีทฤษฎี .. อ่านต่อไปนะ 
 
 
         เช่นเดียวกัน ภูมิศาสตร์ก็มีผลกับประวัติศาสตร์เป็นอย่างมาก พวกเราคงเคยได้ยินเมืองพุกามในประเทศพม่าที่ซึ่งมีเจดีย์อยู่มากมายเป็นร้อยเป็นพันองค์ แล้วพวกเราทราบไหมว่าใครเป็นคนบุกทำลายอาณาจักรแห่งนี้? ถ้าหนังสือที่หลวงพี่อ่านมาเขียนไว้ไม่ผิด คำตอบคือกองทัพมองโกลลูกหลานของเจงกิสข่านนั่นเอง ถ้าไม่มีป่าเขาสลับซับซ้อนขวางกั้นไว้ กองทัพมองโกลคงตลุยมาถึงสุวรรณภูมิแล้ว (อาจผ่านดอนเมืองก่อนด้วย) ไม่แน่ว่าหน่วยลาดตระเวณมองโกลอาจมาถึงแถวอุ้มผาง แล้วกลับไปรายงานท่านข่านว่า ดินแดนที่บุกรุกได้ง่ายกว่านี้ยังมีอยู่อีกมาก ไปจัดการที่อื่นก่อนดีกว่า .. 
 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7dp1HedLjgaCHS40VTv1acMg4kLDxyIp57kIu0EGQt3Wy2fvjgVlJMa830KvXFLLa7WT7q91DxoZMtV7EpvKyXi3-XNAxE1uIKcugOuoqp_IFkkcLCpJmcWfyCBKTF3ErRygOTsLm3-IG/s1600/400px-Northern-thailand-regions.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7dp1HedLjgaCHS40VTv1acMg4kLDxyIp57kIu0EGQt3Wy2fvjgVlJMa830KvXFLLa7WT7q91DxoZMtV7EpvKyXi3-XNAxE1uIKcugOuoqp_IFkkcLCpJmcWfyCBKTF3ErRygOTsLm3-IG/s400/400px-Northern-thailand-regions.png" width="326" /></a></div>
 
 
 
 
        จากการชอบดูแผนที่นี่เอง ตั้งแต่ชั้นประถมแล้วหลวงพี่สังเกตุเห็นว่าชายแดนไทยกับพม่ามีอยู่จุดหนึ่งแถวๆแม่ฮ่องสอน มีพื้นที่ของประเทศไทยลักษณะคล้ายใบหูยื่นเข้าไปในประเทศพม่า และต่ำลงมาอีกจุดหนึ่งที่จังหวัดตากมีพื้นที่ของประเทศพม่าลักษณะและขนาดประมาณเท่าๆกันยื่นเข้ามาในประเทศไทย หลวงพี่คิดตามประสาเด็กๆว่าทำใมสองประเทศไม่แลกพื้นที่สองจุดนี้กัน เส้นแบ่งประเทศมันจะได้ดูเรียบร้อยสบายตา เวลาเลื่อยฉลุประเทศไทยก็จะได้ง่ายขึ้นด้วย

มาถึงตอนนี้หลวงพี่รู้แล้วทำใมเส้นแบ่งประเทศที่จังหวัดตากถึงเป็นอย่างนั้น เพราะเอาแม่น้ำเมยเป็นหลักนั่นเอง ปกติแม่น้ำไม่ไหลเป็นเส้นตรง มีแต่คลองที่คนขุดเท่านั้นที่ตรงเป๊ะ แม่น้ำเมยก็เช่นกันมันก็ไหลคดโค้งไปตามธรรมชาติ มันมีต้นกำเนิดมาจากเทือกเขาสูงแถวๆรอยต่อของอำเภอพบพระและอำเภออุ้มผางที่เรียกกันว่าอุ้มเปี้ยม แล้วไหล ขึ้นไปทางเหนือ ใช้เป็นเส้นเขตแดนให้ไทยและพม่าไปจนถึงแถวๆแม่ฮ่องสอนทีเดียว 
 
 
 
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVt6VfBaafcRFZa2WAEgzM3dQLEYVbCcLA0tE3rNSagF4C85EK42A8wM7Y2W7mzpdBuQvZaojZmK6N1yNYLA3aNVmDYCRyO8XCkLdRws5cOZOsPDtWKwX7Y2hk4AQqyHy7sBQvaTvTqRTv/s1600/takmap2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVt6VfBaafcRFZa2WAEgzM3dQLEYVbCcLA0tE3rNSagF4C85EK42A8wM7Y2W7mzpdBuQvZaojZmK6N1yNYLA3aNVmDYCRyO8XCkLdRws5cOZOsPDtWKwX7Y2hk4AQqyHy7sBQvaTvTqRTv/s400/takmap2.jpg" width="250" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">แผนที่จ.ตาก</td></tr>
</tbody></table>
 
         อำเภออุ้มผางอยู่ด้านใต้ของพื้นที่รูปใบหูที่แผ่นดินพม่ายื่นเข้ามาในประเทศไทยนี่เอง เนื่องจากกิตติศัพท์เรื่องความหนาวเย็นของอุ้มผาง เดิมทีหลวงพี่คิดว่ามันคงอยู่ทางเหนือของอำเภอแม่สอดขึ้นไปทางเชียงใหม่หรือแม่ฮ่องสอน แต่เอาเข้าจริงๆ กลับกลายเป็นว่าอุ้มผางอยู่ลงไปทางใต้ของแม่สอดและมีพื้นที่ติดกับจังหวัดกาญจนบุรี แปลกจริงๆ เพราะเมืองกาญจน์นั้นมีอากาศร้อนเหมือนตัวเมืองจังหวัดตาก แต่อุ้มผางกลับเย็นสบาย (แต่หลังๆนี้ก็เริ่มมีร้อนบ้างแล้ว) 
 
        เลยอุ้มเปี้ยมมานิดเดียวก็เข้าเขตอำเภออุ้มผาง เจอหมู่บ้านแรกชื่อแม่กลองน้อย เมื่อนั่งรถผ่านช่วงนี้คืออุ้มเปี้ยมแม่กลองน้อยและแม่กลองใหญ่นั้น เราจะได้ชื่นชมกับฝีมือการเกษตรของพี่น้องม้งที่เปลี่ยนภูเขาหลายต่อหลายลูกให้กลายเป็นแปลงกะหล่ำได้อย่างน่าทึ่ง ไม่ว่าภูเขาจะสูงชันเพียงใด ถ้าเจ้าหน้าที่ไม่จำกัดเขตไว้รับรองว่าพี่น้องม้งใช้ทำประโยชน์ได้หมด  
 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjygQPtcvs60WTx7em9nzaFWELR_IZdJDQeI9smcXu_Ktn0DhWjnXClvAe7Or0p6ix_ugsve2a0AU5X3VwC92SvY_5lA6YKiU1deahv8Jb-LezG-BGi4cQuw_8nVU6pWYP2_9y68E9hLUsS/s1600/images+%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjygQPtcvs60WTx7em9nzaFWELR_IZdJDQeI9smcXu_Ktn0DhWjnXClvAe7Or0p6ix_ugsve2a0AU5X3VwC92SvY_5lA6YKiU1deahv8Jb-LezG-BGi4cQuw_8nVU6pWYP2_9y68E9hLUsS/s400/images+%25285%2529.jpg" width="400" /></a></div>
 
           ที่อุ้มเปี้ยมมีศูนย์ผู้อพยพภัยสงครามจากพม่าตั้งอยู่ นักท่องเที่ยวชอบแวะถ่ายรูปกัน ถ้าเข้าไปในศูนย์ฯ(ต้องขออนุญาตก่อน) จะเหมือนกับได้ไปเที่ยวต่างประเทศเลย เพราะผู้อพยพมีหลายเชื้อชาติศาสนา ในค่ายนี้มีครบทั้งวัดพุทธ โบสถ์คริสต์และมัสยิด 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiNPoJaXvizj27voqKfDsOR-ksIXwSAZCcTqOqw4pNRWLi-ejA37xAZtlF7NCH9H4OJZWqNIw-cI-LiaTCntKGeN1i5AMxBdKt8zu3g0YoztmdUw_FYMGuUICZK7TqI-LJrGPkyUGm6fok/s1600/KAREN-7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiNPoJaXvizj27voqKfDsOR-ksIXwSAZCcTqOqw4pNRWLi-ejA37xAZtlF7NCH9H4OJZWqNIw-cI-LiaTCntKGeN1i5AMxBdKt8zu3g0YoztmdUw_FYMGuUICZK7TqI-LJrGPkyUGm6fok/s400/KAREN-7.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ชาวเขาเผ่าปกากะญอ หมู่บ้านแม่กลองคี </td></tr>
</tbody></table>
 
        แม่กลองน้อยและแม่กลองใหญ่เป็นหมู่บ้านชาวม้ง ถนนช่วงระหว่างแม่กลองใหญ่และหมู่บ้านต่อไปชื่อแม่กลองคีซึ่งเป็นหมู่บ้านชาวปกากะญอนั้นตัดผ่านป่าดึกดำบรรพ์ที่มีความอุดมสมบูรณ์มาก มีเฟิร์นยักษ์ขนาดน้องๆต้นหมาก ซึ่งหลวงพี่เคยเห็นครั้งแรกที่ประเทศนิวซีแลนด์ ที่นั่นเรียก Tree fern และในเมืองไทยเคยเห็นที่ดอยอินทนนท์(อาจมีที่อื่นอีกแต่หลวงพี่ไม่เคยเจอ) ได้ยินมาว่าที่เรียกป่าดึกดำบรรพ์นั้นเป็นเพราะว่า ไม่เคยมีมนุษย์เข้าไปแผ้วทางอยู่อาศัยเลย (แต่แถวๆแม่สะเรียงจังหวัดแม่ฮ่องสอน ก็มีป้ายบอกเป็นป่าดึกดำบรรพ์เหมือนกัน แต่ปรากฎว่าโดนถางเป็นไร่ไปเยอะแล้ว) ภายหลังเปลี่ยนป้ายจากคำว่าป่าดึกดำบรรพ์เป็นป่ามหัศดำ ซึ่งคือชื่ออย่างเป็นทางการของเจ้าเฟิร์นยักษ์นั่นเอง (แต่ชาวบ้านเรียกว่าผักกูดยักษ์ ผักกูดใช้ทำแกงส้มอร่อยมาก) 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFWOclCIAfpmt9AocDScHOsf9ERr-jQpJYwajrs41viLHYi795BCX-MNPQAv9KE6-oXz_j12nJF-yAKfnjVXp0Y2n84-GCE6o6CxPAzs0hkUGkD29bogsJWUED6yiV-1JjdlWSBY4spSvn/s1600/treefernlarge.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFWOclCIAfpmt9AocDScHOsf9ERr-jQpJYwajrs41viLHYi795BCX-MNPQAv9KE6-oXz_j12nJF-yAKfnjVXp0Y2n84-GCE6o6CxPAzs0hkUGkD29bogsJWUED6yiV-1JjdlWSBY4spSvn/s400/treefernlarge.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUv_QWR3IjEbesKMPeRaFHHtGJcS3S0cX6-pscuMYpJzZFzTNVzcHk40a9pf5l9dfpvAZdsuzSSv0UsaDYFJeHeedd4ppB7n2ucUfWby3O-OnRkbGZizd-9O9ogd7IizCGMjHnsPFEWK82/s1600/D12082585-10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUv_QWR3IjEbesKMPeRaFHHtGJcS3S0cX6-pscuMYpJzZFzTNVzcHk40a9pf5l9dfpvAZdsuzSSv0UsaDYFJeHeedd4ppB7n2ucUfWby3O-OnRkbGZizd-9O9ogd7IizCGMjHnsPFEWK82/s400/D12082585-10.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ผักกูด เป็นผักปลอดสารพิษ นิยมนำมาประกอบอาหารหลายชนิด </td></tr>
</tbody></table>
 
 
            ถนนช่วงสุดท้ายก่อนลงไปถึงหมู่บ้านแม่กลองคีนั้นเรียกว่าถนนลอยฟ้า สาเหตุเพราะความสูงชัน มีจุดจอดรถชมวิวด้วย ถ้าขับรถไม่เป็น ลงเขาช่วงนี้เป็นได้ผ้าเบรคไหม้กันทีเดียว คนขับมือใหม่หรือพวกขาซิ่งต่างถิ่นมาขับลงเหวแถวนี้กันหลายคันแล้ว หลวงพี่ชอบเส้นทางช่วงผ่านป่าดึกดำบรรพ์นี้มาก ผ่านไปผ่านมานับร้อยเที่ยวก็ไม่เบื่อ  
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHpDzF6g89zKrtuwCr1fIx0A_7m7bG-KHAg3cskbMY15nB6z6-xmupQwmrxyq3UHs_wm2ZW1KDJMtN2-NmMS9Y5HyWHWWS3iNgh4sB3_PVGU7HixX3oZE9o-6smmMtv3i5diwrI29yathr/s1600/telo17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHpDzF6g89zKrtuwCr1fIx0A_7m7bG-KHAg3cskbMY15nB6z6-xmupQwmrxyq3UHs_wm2ZW1KDJMtN2-NmMS9Y5HyWHWWS3iNgh4sB3_PVGU7HixX3oZE9o-6smmMtv3i5diwrI29yathr/s400/telo17.jpg" width="302" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">สาเหตุที่เรียกถนนลอยฟ้า เพราะมีความสูงชัย ระหว่างทางจะมีจุดชมวิวด้วย</td></tr>
</tbody></table>
 
 
         มาถึงตอนนี้พวกเราได้ยินชื่อหมู่บ้านสามแห่งแล้วที่มีคำว่าแม่กลองอยู่ด้วย จริงๆยังมีอีกสองหมู่บ้านคือแม่กลองเก่าและแม่กลองใหม่ซึ่งอยู่ติดๆกับตัวเมืองอุ้มผาง ถ้าเราไม่รู้ที่มาที่ไปก็คงคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่ชื่อนี้ไปพ้องเข้ากับแม่น้ำแม่กลองที่เมืองกาญจน์ แต่จริงๆแล้วมันมีความสัมพันธ์กันเป็นอย่างมาก 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvcmtf1oFZw78JiI_nNubL4uqoPkY6MrR1oMjZR6Pkz7MTTcgdkOdbItrZgqq7dhCuo9PHjEuI5RVDxooumtn-tBmjOWMWlBo06Oab2DJP2EQgiSwuR0-d9joCyHZobgcPZY2_q69PvtBI/s1600/picture%25255C171255021361.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvcmtf1oFZw78JiI_nNubL4uqoPkY6MrR1oMjZR6Pkz7MTTcgdkOdbItrZgqq7dhCuo9PHjEuI5RVDxooumtn-tBmjOWMWlBo06Oab2DJP2EQgiSwuR0-d9joCyHZobgcPZY2_q69PvtBI/s400/picture%25255C171255021361.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">เทือกเขาถนนธงชัย ปัจจุบันยังมีความสมบูรณ์อยู่มาก</td></tr>
</tbody></table>
 
        ก่อนหมู่บ้านแม่กลองน้อย มีห้วยชื่อเดียวกันไหลลงมาจากภูเขาที่แบ่งเขตจังหวัดตากและกำแพงเพชร (ภูเขาทั้งหมดในบริเวณนี้คือส่วนหนึ่งของเทือกเขาถนนธงชัยอันยิ่งใหญ่นั่นเอง จอมพราน รพินทร์ แงซาย และดาริน แห่งเพชรพระอุมาอันลือลั่นของพนมเทียนก็บุกป่าของเทือกเขานี้แหละเข้าไปในพม่า สมัยปิดเทอมตอนเรียนช่างกล หลวงพี่เช่าหนังสือเพชรพระอุมาหมดทุกเล่มทุกตอนมานั่งอ่านนอนอ่านจนจบ นี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ยิ่งชอบป่าเขาและการผจญภัยมาก) ห้วยแม่กลองน้อยใหลมารวมกับห้วยแม่กลองใหญ่กลายเป็นห้วยแม่กลอง แล้วไหลผ่านป่าดงดิบไปโผล่ที่หมู่บ้านแม่กลองคี จากนั้นก็ไหลผ่านหมู่บ้านอีกหลายแห่ง (ถ้าจะพูดให้ถูกต้องบอกว่า มีคนไปสร้างหมู่บ้านอีกหลายแห่งริมห้วยแม่กลอง) ก่อนถึงหมู่บ้านแม่กลองเก่าและแม่กลองใหม่  
 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFcHHS8EvQQNjoRVh-lYMPRSV0s3fuN9vzZMSOWKF59HJ2LEarx-2n9n44wJxt4vm66uzQfA3BL2YFogG2_uNlpNyJfacHCqffGkxJLOlTu5dHmTD9t_Xa1QMJK9gLsy8eyxW-WlTvVK1w/s1600/7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFcHHS8EvQQNjoRVh-lYMPRSV0s3fuN9vzZMSOWKF59HJ2LEarx-2n9n44wJxt4vm66uzQfA3BL2YFogG2_uNlpNyJfacHCqffGkxJLOlTu5dHmTD9t_Xa1QMJK9gLsy8eyxW-WlTvVK1w/s400/7.jpg" width="386" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLFTIABr-AqOgvz4d-x8BKA_8dgEzXawLLdCn7hFQlLMsF1IXZfaYLYTuJFH9R5iI-du0dfGUdxeaAwoiSdGsNsnxomd2yaE9K8s3hKSb7TRLTagqqmD_4-Optp54qUrkJD26sGHuOLz6R/s1600/IMG_5784.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLFTIABr-AqOgvz4d-x8BKA_8dgEzXawLLdCn7hFQlLMsF1IXZfaYLYTuJFH9R5iI-du0dfGUdxeaAwoiSdGsNsnxomd2yaE9K8s3hKSb7TRLTagqqmD_4-Optp54qUrkJD26sGHuOLz6R/s400/IMG_5784.jpg" width="400" /></a></div>
        
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKwcsWzmLupYFD4P4F17rFkTbG2_-J_2NGBBA-Mgr4qrjcSqDx9G8_yOIBjdgcC71wMe905jjv_lV4jUAIJ0CDbClF1JC5kbNMxvFARF2EjkJakTkUXJR7-8-n_n50jcxYETZDt86_FhMO/s1600/%25E0%25B8%2599%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25B3%25E0%25B8%2595%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%2597%25E0%25B8%25B5%25E0%25B8%25A5%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%258B%25E0%25B8%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKwcsWzmLupYFD4P4F17rFkTbG2_-J_2NGBBA-Mgr4qrjcSqDx9G8_yOIBjdgcC71wMe905jjv_lV4jUAIJ0CDbClF1JC5kbNMxvFARF2EjkJakTkUXJR7-8-n_n50jcxYETZDt86_FhMO/s400/%25E0%25B8%2599%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25B3%25E0%25B8%2595%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%2597%25E0%25B8%25B5%25E0%25B8%25A5%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%258B%25E0%25B8%25B9.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">น้ำตกทีลอซู</td></tr>
</tbody></table>
        ยังมีห้วยสำคัญอีกห้วยหนึ่ง (และอีกหลายๆห้วย .. ฮ่วย .. อันหลังนี่เป็นคำอุทาน) ชื่อห้วยอุ้มผางไหลผ่านหมู่บ้านอุ้มผางคีลงมาที่ตัวเมืองอุ้มผางแล้วมาเจอกับห้วยแม่กลอง ณ จุดนี้ห้วยแม่กลองก็มีขนาดใหญ่มากแล้ว มีผู้ประกอบกิจการแพยางล่องแก่งแม่กลองพาท่องเที่ยวชมป่าชมเขาน่าเพลิดเพลินมากทีเดียว น้ำตกทีลอซูเองก็ไหลลงมาที่ห้วยแม่กลองนี่แหละ (แล้วหลวงพี่จะเล่าให้ฟังว่าน้ำตกทีลอซูมันมาจากไหน หลวงพี่ไปทำพิธีบวชต้นน้ำของน้ำตกทีลอซูมาแล้ว บวชแหลก ทั้งบวชอุบาสิกา บวชพระ บวชเณร บวชป่า บวชแม้กระทั่งต้นน้ำ บวชจนได้ดีกลายเป็นผู้มีอิทธิพล) 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9o_n15bX5TAKBYX9rbFoHSfPSJtY_B7C4sR6abjIg0ZG7PvMycx7enkQL-rJssAMjdLvmbZlvEcoiw9Uxe26Fz51gYVVuOZuYH7l6G4OwcfxaQ2Qxmz3JwTfghbVPUdBkF52AiynY4gsA/s1600/%25E0%25B8%2599%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%2587%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%2594%25E0%25B8%25B5%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B5%25E0%25B9%2589%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%2588%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2582%25E0%25B9%2588%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25A7+%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25B8%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%259C%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25879.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9o_n15bX5TAKBYX9rbFoHSfPSJtY_B7C4sR6abjIg0ZG7PvMycx7enkQL-rJssAMjdLvmbZlvEcoiw9Uxe26Fz51gYVVuOZuYH7l6G4OwcfxaQ2Qxmz3JwTfghbVPUdBkF52AiynY4gsA/s400/%25E0%25B8%2599%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%2587%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%2594%25E0%25B8%25B5%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B5%25E0%25B9%2589%25E0%25B9%2581%25E0%25B8%2588%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2582%25E0%25B9%2588%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25A7+%25E0%25B8%25AD%25E0%25B8%25B8%25E0%25B9%2589%25E0%25B8%25A1%25E0%25B8%259C%25E0%25B8%25B2%25E0%25B8%25879.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">หลวงพี่ธาดา จรณธโร ขณะทำพิธีบวชต้นไม้</td></tr>
</tbody></table>
 

         หลังจากรับน้ำจากน้ำตกทีลอซูแล้วห้วยแม่กลองก็ไหลผ่านป่าทึบมาเรื่อยๆ มีคนเล่าให้ฟังว่ามันไหลผ่านถ้ำแห่งหนึ่งชื่อถ้ำลอดซึ่งธรรมชาติสร้างไว้ประหนึ่งเพื่อรักษาป่าสักของอุ้มผางไว้ เพราะมีผู้พยายามขนซุงไม้สักออกไป แต่ทางรถก็ลำบากเกิน จะล่องซุงลงมาทางห้วยแม่กลองก็ติดถ้ำที่ว่านี้อีก ทุกวันนี้เวลาล่องแก่งแม่กลองหรือเดินทางเข้าน้ำตกทีลอซูในช่วงเดือนสิงหาคมถึงกันยายนซี่งเป็นช่วงที่ต้นสักออกดอก เราจะพบว่าอุ้มผางมีต้นสักอยู่จำนวนมหาศาล เพราะถ้าไม่ใช่เพราะดอกสักมองไกลๆเราจะไม่รู้ว่ามันเป็นต้นอะไร สักหลายต้นใหญ่ขนาดคนโอบไม่รอบ จากนั้นห้วยแม่กลองก็มารวมกับห้วยแม่จัน แถวๆหมู่บ้านพอกะทะ ตำบลแม่จัน (เอาไว้วันหลังถ้ามีโอกาสจะเล่าให้ฟังถึงห้วยแม่จันนี้) แล้วไหลผ่านอีกสองสามหมู่บ้านจึงออกจากอุ้มผางเข้าสู่จังหวัดกาญจนบุรีที่อำเภอสังขละบุรีเป็นที่รู้จักกันในนามว่า “แม่น้ำแควใหญ่” .. อ๋อ (เหมือนจะได้ยินบางคนอุทาน) 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9n_scFlnPdaAL4zU-ZsoOau_x6pwrf8kLbfqdKVWhGoo7dxQ2-h1Vurd4Bv4VQyiQV9twpBSMLfJ4JI8iF50ShqmoCqktpO_UMH_I3NVyrGpETkegP1gLM0p76FENVLlZ0wRdnn0nGbib/s1600/43100739_0_20130128-204522.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9n_scFlnPdaAL4zU-ZsoOau_x6pwrf8kLbfqdKVWhGoo7dxQ2-h1Vurd4Bv4VQyiQV9twpBSMLfJ4JI8iF50ShqmoCqktpO_UMH_I3NVyrGpETkegP1gLM0p76FENVLlZ0wRdnn0nGbib/s400/43100739_0_20130128-204522.jpg" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ต้นสัก บางต้นขนาดใหญ่ๆ หลายคนโอบ จะมีอายุกว่า 1000 ปี</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaec1w8jfigwV-n8ld-wsVecVxBGKysY02T1pYJBAoBFyHl5DG7VyiXRU4T1Z6DVwdAId6kerralLpQUwj5ZnRV0RgC68S9uVlcox0Y68mJS6KJUyWcoxQTgX1hg8KQvGofSuQN3nfFpYO/s1600/4445634508_28dfd1f22e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaec1w8jfigwV-n8ld-wsVecVxBGKysY02T1pYJBAoBFyHl5DG7VyiXRU4T1Z6DVwdAId6kerralLpQUwj5ZnRV0RgC68S9uVlcox0Y68mJS6KJUyWcoxQTgX1hg8KQvGofSuQN3nfFpYO/s400/4445634508_28dfd1f22e.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ดอกสัก</td></tr>
</tbody></table>
 
         ตอนนี้พวกเรารู้รึยังว่าหมู่บ้านสารพัดแม่กลองของอุ้มผางมีความสัมพันธ์กับแม่กลองที่ริมอ่าวไทยอย่างไร? หลวงพี่ปล่อยให้พวกเรานั่งประติดประต่อเรื่องราวกันดูนะ .. 
 
 
<div style="text-align: right;">
29 สิงหาคม 2559 12:25</div>
<div style="text-align: right;">
 </div>
<div>
<div>
<div style="text-align: right;">
โดยพระธาดา จรณธโร 
 </div>
<div style="text-align: right;">
ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ 
(องค์กรสาธารณประโยชน์)</div>
 
 อ่านบทนำ - บทที่ 6ได้ที่  
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/series_1.html">http://buddhisthotissue.blogsp ot.jp/2016/08/series_1.html</a> 
 
 
<div>
อ่านบทที่ 7 : ชีวิตคือการเดินทาง ได้ที่</div>
</div>
<div>
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.com/2016/08/7-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.com/2016/08/7-series.html</a></div>
<div>
 </div>
<div>
อ่านบทที่ 8 : Been there .. Done that ..</div>
<div>
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.sg/2016/08/8-been-there-done-that-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.sg/2016/08/8-been-there-done-that-series.html</a> 
 อ่านบทที่ 9 : My way 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/9-my-way-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/9-my-way-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 10 : ซาโยนาระ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/10-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/10-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 11 : ชีวิตใหม่...ในเพศสมณะ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/11-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/11-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 12 : หนีเสือปะจระเข้ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/12-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/12-series.html</a></div>
</div>

บทที่ 13 : เทือกเขาถนนธงชัยสู่สมุทรสงคราม (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

อ่านเพิ่มเติม »

บทที่ 12 หนีเสือปะจรเข้ (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

ICHICO

Link Author

Title: บทที่ 12 หนีเสือปะจรเข้ (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)
Author: ICHICO
Rating 5 of 5 Des:

บทที่ 12 : หนีเสือปะจระเข้ เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล โดยพระธาดา จรณธโร ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสาธารณประโยชน์) ...

บทที่ 12  :  หนีเสือปะจระเข้ 
 
 
เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล 
 โดยพระธาดา จรณธโร  
ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสาธารณประโยชน์) 
...................................... 
 
 
          ธรรมทายาทรุ่นเนื้อนาบุญนี้โชคดีมาก เพราะพระเดชพระคุณหลวงพ่ออนุญาตให้ไปปฏิบัติธรรม ณ สถานที่พิเศษแห่งหนึ่งซึ่งปกติจะให้เฉพาะบุคลากรภายในที่อุทิศชีวิตทำงานพระศาสนามาหลายปีแล้วเท่านั้นเข้าไปใช้ได้ สถานที่แห่งนี้พร้อมทุกอย่างตามหลักสัปปายะสี่คือ ที่อยู่เป็นที่สบาย อาหารเป็นที่สบาย บุคคลเป็นที่สบายและธรรมะเป็นที่สบาย 
 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSkpkbXFBjIiUdIt99dqdWwruAUWzRe3LIRJnC74ZKmgr43I0D8nBc2tjI0zzjCQn714Qga7FNj0S3S6RJMNiaaKPkNONHVk6DGVKTltp-3EbwlMATTAIJmktoT113MSY0IJB8BFGcK-Eb/s1600/act_ibstop_12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="307" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSkpkbXFBjIiUdIt99dqdWwruAUWzRe3LIRJnC74ZKmgr43I0D8nBc2tjI0zzjCQn714Qga7FNj0S3S6RJMNiaaKPkNONHVk6DGVKTltp-3EbwlMATTAIJmktoT113MSY0IJB8BFGcK-Eb/s400/act_ibstop_12.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">หลักสัปปายะ 4 มีที่อยู่เป็นที่สบาย อาหารเป็นที่สบาย บุคคลเป็นที่สบาย และธรรมะเป็นที่สบาย</td></tr>
</tbody></table>
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheGFYRjdqrilBfzIOVJI_-rkhb-QcVbaO8qSxOFoAtFW1EfYn1KCQ9hvW_ktujnxHJSBDTKs9_9h_4efZd5OPuv_5yb6eGvLB9Qs9F3SzUdI6i68rwx9JWrkQpiaIUuBYTGidSeI8JOfR3/s1600/1805_11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheGFYRjdqrilBfzIOVJI_-rkhb-QcVbaO8qSxOFoAtFW1EfYn1KCQ9hvW_ktujnxHJSBDTKs9_9h_4efZd5OPuv_5yb6eGvLB9Qs9F3SzUdI6i68rwx9JWrkQpiaIUuBYTGidSeI8JOfR3/s400/1805_11.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ธรรมะเป็นที่สบาย หนึ่งในสัปปายะ 4</td></tr>
</tbody></table>
 
          พวกเราปฏิบัติธรรมกันที่นี่อย่างมีความสุข เพราะธรรมทายาทส่วนใหญ่ทิ้งภาระทางโลกมาชั่วคราวเพื่อบวชบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เมื่อจบโครงการแล้วก็ลาสิกขากันไป ที่เหลืออยู่ก็คือผู้ที่มีเป้าหมายในการบวชแบบวันต่อวัน ซึ่งจะต้องเข้ารับการอบรมเป็นพระนวกะ และเข้าหลักสูตรเพื่อเตรียมเป็นบุคลากรภายในของวัดพระธรรมกายต่อไป รวมแล้วนับแต่เป็นธรรมทายาทถึงวันที่ผ่านการอบรมเพื่อบรรจุเข้ารับบุญตามหน่วยงานต่างๆนั้นใช้เวลาเกือบสามปีทีเดียว ("การรับบุญ" เป็นคำที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อใช้แทนการทำงาน เพื่อตอกย้ำว่า มันไม่ใช่การทำงานแบบทางโลกที่มีผลตอบแทนเป็นสินจ้างรางวัล แต่มันคือการทำงานที่มีผลตอบแทนเป็นบุญ)  
 
        จำได้ว่าเมื่อกลับมาจากปฏิบัติธรรมพิเศษ เพราะใกล้จะปิดโครงการธรรมทายาทรุ่นบูชาธรรมแล้ว วันหนึ่งมีพระพี่เลี้ยงซึ่งดูแล้วอายุยังน้อยมากๆ ท่านสั่งหลวงพี่ว่า “ธาดา ช่วยเอาเอกสารนี้ไปพิมพ์ให้หน่อย” มันแปล๊บเข้ามาในใจของหลวงพี่ว่า เมื่อก่อนงานอย่างนี้มันจะมาถึงมือเราไหม? แต่ก็ตอบท่านไปว่า “ได้ครับผม” ปรากฎว่าเมื่อจบโครงการพระพี่เลี้ยงรูปนั้นท่านก็ลาสิกขาไปเพราะท่านกำลังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ 
 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3BBtv-A0ojheqGGQFsJU16LXp4KJAdxIMTnOujWMxVGByne5h9KZwMiIx8hB9PuR9L6KsEnZ7Tc_LpVc39fJgFS68bymw03BHnbl-8jeydzGeVJ3KoKBVh6BtD5AkKtS2kVXs1bLzT5gW/s1600/590620_34.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3BBtv-A0ojheqGGQFsJU16LXp4KJAdxIMTnOujWMxVGByne5h9KZwMiIx8hB9PuR9L6KsEnZ7Tc_LpVc39fJgFS68bymw03BHnbl-8jeydzGeVJ3KoKBVh6BtD5AkKtS2kVXs1bLzT5gW/s400/590620_34.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ผู้บวชที่หลัง(อาวุโส) ต้องเคารพผู้บวชก่อน (ภัณเต)  เพื่อลดความถือตัว ไม่ว่าคุณจะเป็นใครมาจากไหน ขอขอบคุณภาพ : <a href="http://www.webkal.org/">www.webkal.org</a></td></tr>
</tbody></table>
 
 
       นี่คือความงดงามของธรรมะวินัย จึงเข้าใจเลยว่าทำใมเหล่าเจ้าชายซึ่งเป็นพระญาติของพระพุทธเจ้าเมื่อเวลาจะออกบวชจึงให้ช่างตัดผมบวชก่อน ตัวเองยอมบวชทีหลังเพราะเป็น วินัยสงฆ์ ว่าผู้บวชทีหลัง(เรียกว่าอาวุโส) ต้องเคารพนับถือผู้บวชก่อน(เรียกว่าภัณเต) ทั้งนี้ก็เพื่อลดความถือตัว คุณจะเป็นใครมาจากไหนก็ช่าง เมื่อมาบวชแล้วก็ต้องเคารพกันตามลำดับการบวชก่อนหลัง 
 
         นับจากการบวชครั้งแรกเพื่ออุทิศบุญกุศลให้โยมแม่ ได้อยู่กุฏิจากบนพื้นที่สองพันไร่สมัยยังเป็นทุ่งนาฟ้าโล่งเมื่อปี 2528 เป็นช่วงระยะเวลา 3 อาทิตย์นั้น 19 ปีให้หลัง ในปี 2547 วัดพระธรรมกายได้วิวัฒนาการมาไกลมากแล้ว ตอนอยู่ญี่ปุ่นเมื่อตัดสินใจลาออกจากงานมาบวชนั้น หลวงพี่ได้ทำงานทางโลกมาถึงยี่สิบปีแล้ว ความตั้งใจของหลวงพี่ก็คือ มาบวชก็เพื่อจะได้พักจากงานหยาบ จะได้มานั่งสมาธิเยอะๆ ไม่ต้องปวดหัวกับเรื่องการบริหารงาน บริหารเงิน บริหารคนอีกต่อไป   
 
 
<div style="text-align: center;">
  หลวงพี่ไม่รู้หรอกว่าตัวเองกำลังหนีเสือเพื่อมาเจอจระเข้  </div>
 
 
         ยังไม่ทันอบรมหลักสูตรบุคลากรใหม่เสร็จดี หลวงพี่ก็ถูกชักนำให้เข้าไปมีส่วนร่วมในการนำเอาแนวทางการบริหารสมัยใหม่มาปรับใช้ภายในวัดพระธรรมกาย(ซึ่งก็มีการบริหารงานที่ดีมากๆอยู่แล้ว) จึงต้องเข้าประชุมบ่อยมาก จะว่าไปก็คล้ายๆตอนก่อนมาบวชเลย ที่ต่างกันก็คือตอนอยู่ทางโลกมีหยุดพักเสาร์อาทิตย์ แต่อยู่ที่วัดไม่มีวันหยุด หลวงพี่รับบุญแนวนี้อยู่ตลอดหกพรรษาแรกของการบวช! (Oh my Buddha อยากอุทานแบบฝรั่งจริงๆ) แต่หลวงพี่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกนะ เพราะถือหลักว่า ว่าอย่างไรว่าตามกัน อะไรที่หมู่คณะมอบหมายให้ทำก็ถือว่าเป็นบุญ 
 
         เมื่อประมาณพรรษาที่สองของการบวชทางวัดริเริ่มให้มีโครงการปฏิบัติธรรมระยะยาว พูดง่ายๆคืองานหลักคือการนั่งสมาธิ หลวงพี่อยากจะเข้าโครงการนี้ เอ่อ..มาก..ถึงมากที่สุด เพี่อนที่บวชพร้อมกันได้เข้าโครงการนี้หลายรูป แต่เพราะมีความรับผิดชอบที่ได้รับมอบหมายจากหมู่คณะอยู่ ก็บอกตัวเองว่าเอาไว้รุ่นต่อๆไปค่อยสมัครเข้าโครงการนี้ก็แล้วกัน ภัณเตเยอะแยะที่ท่านบวชก่อนเราตั้งนานท่านก็ไม่มีโอกาสเหมือนกัน  
 
        นอกจากงานประจำในกองวางแผนและพัฒนาแล้ว (กองนี้มีหลวงพี่เป็นหัวหน้ากองคนแรกและคนสุดท้าย เพราะตั้งขึ้นมาเฉพาะกิจ) บุญอดิเรกของหลวงพี่ก็คือการลงเทศน์สอนตามศูนย์ปฏิบัติธรรมต่างๆ (ซึ่งก็เหมือนกับพระรูปอื่นๆ)  ตอนบวชใหม่ๆก็มีโอกาสได้เป็นพระพี่เลี้ยงในโครงการอุปสมบททั้งรุ่นปกติและรุ่นนานาชาติด้วย  
 
        มีเรื่องหนึ่งที่หลวงพี่ประทับใจไม่หายตอนอยู่พรรษาสาม ประมาณสิบนาฬิกาของวันหนึ่ง...ผู้ประสานงานโทรมาหา บอกว่า 
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
 
 
"พระอาจารย์ของสำนักต่างประเทศ ติดธุระกันหมด มีชาวออสเตรเลียคนหนึ่ง อยากมาฝึกนั่งสมาธิ อยากให้หลวงพี่ช่วย"</div>
</div>
 
         เมื่อหลวงพี่ไปถึงห้องที่ผู้ประสานงานจัดไว้ก็พบเด็กหนุ่มหน้าตาเหมือนคนจีนนั่งรออยู่ สอบถามได้ความว่าพ่อแม่เป็นคนจีนแต่ตัวเองเกิดในออสเตรเลีย จึงพูดอังกฤษสำเนียงออสซี่ชัดเปรี๊ยะ (ส่วนหลวงพี่ก็พูดภาษาอังกฤษสำเนียงคนไทยฟังสบายหู) เขาเล่าให้ฟังว่าตระเวนไปเรียนฝึกสมาธิมาหลายประเทศแล้ว ในที่สุดก็มีคนแนะนำให้มาวัดพระธรรมกาย หลวงพี่บอกเขาว่าวันนี้เวลาน้อยเพราะเดี๋ยวจะต้องไปฉันเพล หลวงพี่จะแนะนำการนั่งสมาธิโดยใช้คำสอนของหลวงปู่และหลวงพ่อ หลวงพี่แค่เปลี่ยนคำพูดของท่านเป็นภาษาอังกฤษเท่านั้น ให้เขาหลับตาแล้วทำตามไปง่ายๆ เพียงแค่สิบห้านาทีหลวงพี่ก็ให้เขาค่อยๆลืมตาแล้วถามความรู้สึกของเขา เจ้าหนุ่มบอกว่า Amazing! ไม่นานนักหนุ่มน้อยคนนี้ก็มาบวชอยู่ที่วัดพระธรรมกายจนถึงบัดนี้แปดเก้าปีแล้ว! 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwGv7-Bx1UyP34tE_QgXLULJIWxlCq17jvyYnFvGkVlQjt29Q4okNhn8dOoW1G_d_Kq0BKAums6AWJnoWzBtXQsVQhP6AA8ipBvFkmhOYVW_ELw4FHzkY2HEtcat-Vb4YaZocrNl1gzYFv/s1600/ph_mdw_logo.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwGv7-Bx1UyP34tE_QgXLULJIWxlCq17jvyYnFvGkVlQjt29Q4okNhn8dOoW1G_d_Kq0BKAums6AWJnoWzBtXQsVQhP6AA8ipBvFkmhOYVW_ELw4FHzkY2HEtcat-Vb4YaZocrNl1gzYFv/s400/ph_mdw_logo.png" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwXkPVnV-_Aj5EmNchpnCJuqGdHSRLvlFxwl0-1fOQWW5ccZ7Kh-1zk0uVIzu06gJv_mn7R84NGU7LiOlqYmUezzIkI4dDx_aKwI5kcdTS5CtE_EOn9pBFbLHLG1wDTV5G-i9YB6cRcxHx/s1600/The_Middle_Way_Phu_Ruea_meditation_retreat_s+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwXkPVnV-_Aj5EmNchpnCJuqGdHSRLvlFxwl0-1fOQWW5ccZ7Kh-1zk0uVIzu06gJv_mn7R84NGU7LiOlqYmUezzIkI4dDx_aKwI5kcdTS5CtE_EOn9pBFbLHLG1wDTV5G-i9YB6cRcxHx/s400/The_Middle_Way_Phu_Ruea_meditation_retreat_s+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div>
 
 
         ประมาณปี 2552 หลวงพี่ได้รับนิมนต์ให้ไปภูเก็ตเกือบทุกเดือนเพื่อนำชาวต่างชาตินั่งสมาธิในโครงการ Middle way meditation ที่ศูนย์ปฏิบัติธรรมภูเก็ต รู้สึกคล้ายๆย้อนยุคไปสมัยทำงานที่นั่งเครื่องบินไปสอนที่โน่นที่นี่ นอกจากนี้หลวงพี่ยังได้เยือนถิ่นเก่าคือสถาบันเทคโนโลยี่แห่งเอเซีย (AIT) เพื่อเทศน์สอนให้แก่นักเรียนต่างชาติที่นั่นอีกหลายครั้ง .. คงไม่ค่อยมีใครรู้ว่าหลวงพี่เรียนจบมาจากสถาบันไหน ไม่อย่างนั้นคงได้มีโอกาสกลับไปเทศน์สอนรุ่นน้องบ้าง 
 
         ในปี 2553 หลังจากบวชได้หกพรรษา พระเดชพระคุณหลวงพ่อมีนโยบายให้จัดศูนย์บวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนทั่วประเทศ โดยให้พระที่รับบุญอยู่ภายในวัดพระธรรมกายได้ออกไปเป็นหัวหน้าศูนย์ หน่วยงานที่หลวงพี่สังกัดอยู่นั้นได้รับผิดชอบพื้นที่ภาคเหนือตอนล่าง หลวงพี่เอาบัญชีรายชื่อจังหวัดที่สามารถเลือกไปได้มาดู   ความคิดแว้บแรกที่ผุดขึ้นมาในใจก็คืออยากไปที่ไกลๆในป่าในเขา เสียดายที่ไม่ได้ดูแลภาคเหนือตอนบนไม่งั้นจะเลือกไปเชียงใหม่หรือแม่ฮ่องสอน ในที่สุดก็เลือกจังหวัดตาก แล้วอำเภออะไรดี? ดูรายชื่ออำเภอของจังหวัดตากแล้วก็เจอแม่สอด .. แต่เดี๋ยวก่อนเคยไปแม่สอดแล้ว มีที่ไหนไกลกว่านั้นมั้ย? .. มี .. 
 
        ความทรงจำตั้งแต่สมัยเด็กๆได้ยินชื่ออุ้มผางทางสถานีวิทยุแห่งประเทศไทยเป็นประจำ เพราะเป็นฐานที่มั่นของพรรคคอมมูนิสต์แห่งประเทศไทย อีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องของความหนาวเย็น จะได้ยินชื่ออุ้มผางในข่าวพยากรณ์อากาศอยู่บ่อยๆ 
 
         และแน่นอนที่สุด เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ก่อนไปทำงานญี่ปุ่นหลวงพี่เคยจะขับรถไปเที่ยวอุ้มผางแต่จนแล้วจนรอดก็ยังไปไม่ถึงสักที น้ำตกทีลอซูที่สวยที่สุดในประเทศไทยก็อยู่ที่นี่ แถมผืนป่าก็มีความอุดมสมบูรณ์จนขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกด้วย 
 
          และนี่คือโอกาสที่หลวงพี่จะไม่ต้องเข้าประชุมบ่อยๆเหมือนสมัยทำงานทางโลกอีกต่อไป (อ้าว เผลอบอกไปได้ยังไง?) จะได้ไปอยู่กับธรรมชาติป่าเขาแบบที่ชอบมาตั้งแต่สมัยเป็นเด็ก 
 
         ไม่ต้องคิดอะไรมากเลย หลวงพี่เลือกไปเป็นหัวหน้าศูนย์อบรมอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนที่จังหวัดตาก อำเภออุ้มผาง .. 
 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq5foXaRLjf_5PcmTCEw9L40luXJGMM6PY9fCCirL29T3dx2YrVsU3P5t5U9WnBpj3Jamoc3d6BiJFZqGk1D4pxflJnbyTL_O4lHzVIwPL9w6XTDaan2oh5pbjt8HdvgBCeVUmeTU8QUAH/s1600/03_IMG_3019.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq5foXaRLjf_5PcmTCEw9L40luXJGMM6PY9fCCirL29T3dx2YrVsU3P5t5U9WnBpj3Jamoc3d6BiJFZqGk1D4pxflJnbyTL_O4lHzVIwPL9w6XTDaan2oh5pbjt8HdvgBCeVUmeTU8QUAH/s400/03_IMG_3019.jpg" width="400" /></a></div>
 
         หลวงพี่ไม่รู้หรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นจากการตัดสินใจครั้งนี้ ถ้าชีวิตของหลวงพี่ในช่วงเกือบห้าสิบปีแรกที่ผ่านไปยังไม่น่าสนใจพอ จากนี้ไปมันจะโลดโผนยิ่งกว่านิยายบางเรื่องเสียอีก .. หลวงพี่กำลังจะกลายเป็นผู้มีอิทธิพล หน่วยงานความมั่นคงของประเทศจะยกกำลังกันมาหาหลวงพี่เหมือนจะยกกำลังไปปราบคอมมูนิสต์ที่อุ้มผางเมื่อหลายสิบปีก่อน 
 
.. Oh my Buddha .. 
 
 
 
 
<div style="text-align: right;">
 26  ส.ค. 2559 21:37</div>
<div style="text-align: right;">
 </div>
<div>
<div>
<div style="text-align: right;">
โดยพระธาดา จรณธโร 
 </div>
<div style="text-align: right;">
ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ 
(องค์กรสาธารณประโยชน์)</div>
 
 อ่านบทนำ - บทที่ 6ได้ที่  
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/series_1.html">http://buddhisthotissue.blogsp ot.jp/2016/08/series_1.html</a> 
 
 
<div>
อ่านบทที่ 7 : ชีวิตคือการเดินทาง ได้ที่</div>
</div>
<div>
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.com/2016/08/7-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.com/2016/08/7-series.html</a></div>
<div>
 </div>
<div>
อ่านบทที่ 8 : Been there .. Done that ..</div>
<div>
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.sg/2016/08/8-been-there-done-that-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.sg/2016/08/8-been-there-done-that-series.html</a> 
 อ่านบทที่ 9 : My way 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/9-my-way-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/9-my-way-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 10 : ซาโยนาระ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/10-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/10-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 11 : ชีวิตใหม่...ในเพศสมณะ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/11-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/09/11-series.html</a> 
 </div>
</div>

บทที่ 12 หนีเสือปะจรเข้ (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

อ่านเพิ่มเติม »

บทที่ 11 ชีวิตใหม่..ในเพศสมณะ (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

ICHICO

Link Author

Title: บทที่ 11 ชีวิตใหม่..ในเพศสมณะ (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)
Author: ICHICO
Rating 5 of 5 Des:

บทที่ 11 : ชีวิตใหม่...ในเพศสมณะ เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล โดยพระธาดา จรณธโร ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสาธ...

บทที่ 11  :  ชีวิตใหม่...ในเพศสมณะ 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtalsEHToKraQuQVPy2eNY4vIkuoVEte1QBwhfAQAs_nxqKrioRSx-whfnBWI2kdRfc4_6OYTLh5WH6pLTmwTKEPQ1EGWF44S645IMaih2Xo8kiSDqSI4VJOJ06UqHlcwhrcKdBktmZDmt/s1600/ordination-02+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtalsEHToKraQuQVPy2eNY4vIkuoVEte1QBwhfAQAs_nxqKrioRSx-whfnBWI2kdRfc4_6OYTLh5WH6pLTmwTKEPQ1EGWF44S645IMaih2Xo8kiSDqSI4VJOJ06UqHlcwhrcKdBktmZDmt/s400/ordination-02+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div>
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล 
 โดยพระธาดา จรณธโร  
ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสาธารณประโยชน์) 
...................................... 
 
 
         คืนวันนั้นหลวงพี่พักค้างที่ศูนย์โตเกียว (ก็คืนอพาร์ทเม้นท์ไปแล้ว จะไปเช่าโรงแรมนอนก็ใช่ที่) แต่เพื่อเป็นการเอาฤกษ์เอาชัยก่อนบวช จึงนั่งสมาธิทั้งคืนไม่ได้เอนหลังเลย 
 
         พูดถึงการนั่งสมาธิทั้งคืนหรือการอยู่ในอิริยาบถสาม ยืนเดินนั่งไม่นอนนั้น คือการสมาทานธุดงค์ข้อเนสัชชิกังคัง เรียกกันสั้นๆว่าเนสัชฯ เป็นข้อปฏิบัติอย่างยิ่งยวดอย่างหนึ่งในพระพุทธศาสนาเพื่อเผาผลาญกิเลสให้เร่าร้อน 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR80vIh2Y5NJNQGeb3lS904sKMNOhPN73EU2yuQuMgL1z0yUqfpJ8en0OAFuXyu9Hoab0vHFS85NPQPE75-0DpdnRfj-xx-WGRVjfqjMj0XPvWuZ4R2pJUD9I99N-Ts-BqxSyZVeVdoCXq/s1600/%25E0%25B9%2580%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%25B1%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B4%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%25B1%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2584%25E0%25B8%25B1%25E0%25B8%2587.jpg" imageanchor="1" style="background-color: white; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR80vIh2Y5NJNQGeb3lS904sKMNOhPN73EU2yuQuMgL1z0yUqfpJ8en0OAFuXyu9Hoab0vHFS85NPQPE75-0DpdnRfj-xx-WGRVjfqjMj0XPvWuZ4R2pJUD9I99N-Ts-BqxSyZVeVdoCXq/s400/%25E0%25B9%2580%25E0%25B8%2599%25E0%25B8%25AA%25E0%25B8%25B1%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%258A%25E0%25B8%25B4%25E0%25B8%2581%25E0%25B8%25B1%25E0%25B8%2587%25E0%25B8%2584%25E0%25B8%25B1%25E0%25B8%2587.jpg" width="353" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><h3 style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 24px; margin: 22px 0px; padding: 0px; text-transform: uppercase;">
เนสัชชิกังคะ เป็นหนึ่งในธุดงค์วัตร 13</h3>
</td></tr>
</tbody></table>
         สมัยหลวงพี่เข้าวัดใหม่ๆ ตอนนั้นยังไม่มีสวนพนาวัฒน์ ได้มีโอกาสตามหมู่คณะขึ้นไปนั่งสมาธิที่สวนบัวรีสอร์ทจังหวัดเชียงใหม่ และได้ไปที่อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุยด้วย ที่นี่เองที่ได้มีโอกาสปฏิบัติธรรมกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ได้ฟังธรรมะที่หาฟังได้ยาก อีกทั้งปกิณกะเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยบุญบันเทิงอีกมากมาย อย่างเช่นตำนานยอดกัลยาณมิตรแคแสด (ลองไปถามคนเข้าวัดมานานๆดูนะว่าเธอคือใคร) จำได้ว่าคืนสุดท้ายก่อนลงจากดอยสุเทพ-ปุย มีบางท่านปรารภความเพียรอยากจะนั่งเนสัชฯยันเช้า หลวงพี่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ก็เลยลองนั่งกับเขาด้วย เริ่มนั่งกันตั้งแต่ประมาณสี่ทุ่ม ผลเป็นอย่างไรหรือ? ต้องบอกว่าสู้ไม่ไหว ปวดขา ปวดหลังแทบแย่ นั่งได้ไม่ถึงตีสองก็ต้องยอมแพ้ แล้วก็เข็ดไม่กล้านั่งเนสัชฯเลยอีกเป็นสิบปี เดินขึ้นยอดภูเขาฟูจิยังง่ายกว่าอีก 
 
        มาช่วงสุดท้ายก่อนบวชตอนอยู่ญี่ปุ่นนี่เอง ที่หลวงพี่ฝึกจนสามารถนั่งสมาธิทั้งคืนได้โดยไม่ต้องเอนหลัง(ไม่ใช่เพราะสมาธิดีมากมายอะไร อาศัยความอดทนและความเพียรเป็นหลัก) แต่จะทำเฉพาะในวันพระใหญ่คืนพระจันทร์เต็มดวง และนานๆครั้งเท่านั้น ไม่ได้ทำบ่อยๆ  
 
         เช้าขึ้นมาวันที่ 19 ก็นั่งรถไฟไปสนามบิน (ที่จำวันที่ได้แม่นเพราะมีตราประทับที่พาสพอร์ทเล่มนั้นซึ่งยังเก็บไว้อยู่) แล้วนั่งเครื่องบินมาเมืองไทย ตอนนั้นเครื่องยังมาลงที่ดอนเมือง เพราะสุวรรณภูมิยังไม่เปิดใช้ จำได้ว่าคิดจะเข้าไปทำธุระบางอย่างที่ในกรุงเทพฯ แต่แล้วก็เกิดความคิดขึ้นว่า อุตส่าห์ลาออกจากงานจะมาบวช ถ้าเกิดไปโดนรถชนตายในกรุงเทพฯ อดบวชละก็ผิดแผนหมดเลย ว่าแล้วก็ตัดใจเรียกแท็กซี่เข้าวัดมารายงานตัวเข้าโครงการทันที 
 
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlne2E0oY0EHZH1HitmbAcFiGtb-QlQ5UCNPE-Sq_v7ihCToEKfYbkxPdF0rDlET6AvDb1SFuG5JUtF9mgn_K9HuabLBSRcKlP_9q8z5rWUE0EiIVADLnJWXQ-WyoaKEYHprB_0MPV9oBg/s1600/taxi.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlne2E0oY0EHZH1HitmbAcFiGtb-QlQ5UCNPE-Sq_v7ihCToEKfYbkxPdF0rDlET6AvDb1SFuG5JUtF9mgn_K9HuabLBSRcKlP_9q8z5rWUE0EiIVADLnJWXQ-WyoaKEYHprB_0MPV9oBg/s400/taxi.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ตัดใจ ไม่ไปทำธุระในกรุงเทพฯ ตัดสินใจเรียก taxi เข้าวัดรายงานตัวทันที </td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ยังจำความรู้สึกคืนแรกของการเป็นธรรมทายาทได้ </div>
 
 
         มันคือการเปลี่ยนสิ่งแวดล้อมแบบกระทันหัน จะบอกว่าคล้ายเอาปลาน้ำจืดไปปล่อยทะเลก็อาจจะเกินไป แต่คงทำให้พอเห็นภาพ ทางโครงการอนุญาตให้มีข้าวของส่วนตัวได้แค่หนึ่งกล่องเล็กๆเท่านั้น ส่วนที่พักนั้นก็อยู่รวมกัน มีพื้นที่ให้ธรรมทายาทแต่ละคนกว้างประมาณเมตรเศษๆ คืนแรก(และคืนถัดๆมาและแทบทุกคืนจนถึงปัจจุบันนี้)อากาศร้อนอบอ้าวมาก นอนแทบไม่หลับ แถมยังมีเสียงกรนของเพื่อนธรรมทายาทอีก ก็นึกถึงว่าสองคืนที่แล้วนี่เอง เรายังอยู่ในอพาร์ทเมนท์ส่วนตัว กว้างขวางสบายสุดๆ แต่แล้วก็รีบสลัดความคิดนั้นทิ้งไป  
 
 
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJb8gbxfiAL2vSfTL4GCcRQ9OQv8E1LnULeVP7thAke7DJqyZ7q8nAG98KjE5gsZWz6ksRQEgUSg1r-VQfk_jQBhD4hJt_CDC2nUiPKfurr6s8OJYbUZgRlZ0yApT_S5lV0Rr4Bn8zdsax/s1600/570218_301.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJb8gbxfiAL2vSfTL4GCcRQ9OQv8E1LnULeVP7thAke7DJqyZ7q8nAG98KjE5gsZWz6ksRQEgUSg1r-VQfk_jQBhD4hJt_CDC2nUiPKfurr6s8OJYbUZgRlZ0yApT_S5lV0Rr4Bn8zdsax/s400/570218_301.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">หลวงพี่ทำตัวว่านอนสอนง่าย ให้ความเคารพพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง </td></tr>
</tbody></table>
 
 
          เพราะเคยเป็นมาทั้งลูกน้องและผู้บังคับบัญชา จึงรู้ดีว่าอะไรจะปวดหัวเท่าหัวหน้าที่เจอลูกน้องดื้อไม่เชื่อฟังคำสั่งนั้นเป็นไม่มี หลวงพี่จึงพยายามปฏิบัติตามคำแนะนำของพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง แม้ว่าด้วยอายุทางโลกแล้วท่านยังอายุน้อยๆกันแทบทั้งนั้น แต่จำได้ว่าเคยได้ยินหลวงพ่อเทศน์ที่ใดที่หนึ่งว่าคนที่สามารถออกบวชก่อนเราได้แสดงว่าบุญของท่านมีมากกว่าเรา อีกอย่างเพื่อนๆธรรมทายาทที่เข้ามารายงานตัวก่อนหน้านั้นก็ล้วนแต่ทำตัวว่านอนสอนง่าย ไม่ถือเนื้อถือตัว ว่าอย่างไรก็ว่าตามกัน  
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYak_aR8yGzIueImW1oTu8zhL2bFEZa9g5TlL0kMuq9RQvg8XWEYQlVkVHLK_FWGmwTHn_Z-HxSR4l8HglrYKYguZuIzRWUGv0ukNfuBFpkyLuWWMCIxf4WKkmxf_3r72OkhYYKIr1EV_r/s1600/1434081829.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYak_aR8yGzIueImW1oTu8zhL2bFEZa9g5TlL0kMuq9RQvg8XWEYQlVkVHLK_FWGmwTHn_Z-HxSR4l8HglrYKYguZuIzRWUGv0ukNfuBFpkyLuWWMCIxf4WKkmxf_3r72OkhYYKIr1EV_r/s400/1434081829.jpg" width="271" /></a></div>
          
 
        ภายหลังจึงมารู้ว่าเพื่อนๆที่มาอบรมด้วยกันในรุ่นนี้นั้น ล้วนแล้วแต่ไม่ธรรมดา เป็นนักธุรกิจก็เยอะ เป็นผู้บริหารองค์กรใหญ่ๆก็แยะ เป็นข้าราชการระดับสูงก็มาก ทุกคนล้วนตั้งใจมาบวชบูชาธรรม 60 ปีพระเดชพระคุณหลวงพ่อกัน ซึ่งก็ทำให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านปลื้มเป็นพิเศษถึงกับตั้งชื่อธรรมทายาทรุ่นนี้ว่ารุ่น”เนื้อนาบุญ” มีบางครั้งพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านมาเยี่ยมถึงไซท์อบรม ซึ่งเหล่าธรรมทายาทก็ต่างมีความปลื้มปีติกันเป็นอย่างมาก 
 
 
        ช่วงแรกของการอบรมจะเน้นที่ การฝึกระเบียบลุกนั่งกราบไหว้ การท่องบทขานนาคและพิธีกรรมงานบวช เตรียมตัวเป็นพระแท้เป็นเนื้อนาบุญให้ญาติโยม  
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUQwUyxdlFZqEJxqapngel59-95sdXsaw-3uopYLRaO-aUB3cWBRO2VIMLPmJ-KsOOcr4QYNeCEAfARLz4xW4NT4A5rEWuEvXICij7oBjHhn0IWffMVFJBriMtzIDiMq5nrdnQoLo9mFNR/s1600/CnfotRdVUAANPXf+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUQwUyxdlFZqEJxqapngel59-95sdXsaw-3uopYLRaO-aUB3cWBRO2VIMLPmJ-KsOOcr4QYNeCEAfARLz4xW4NT4A5rEWuEvXICij7oBjHhn0IWffMVFJBriMtzIDiMq5nrdnQoLo9mFNR/s400/CnfotRdVUAANPXf+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div>
 
 
        เมื่อถึงวันขอขมาผู้ปกครองเพื่อบรรพชาเป็นสามเณร หลวงพี่แอบคิดว่าถ้าคุณพ่อคุณแม่ยังมีชีวิตอยู่ ท่านคงจะปลื้มมากที่ลูกชายของท่านกำลังจะได้บรรพชาอุปสมบท 
         
 
        แล้วก็มาถึงวันที่สำคัญที่สุดคือวันอุปสมบทซึ่งตรงกับวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2547 มันเป็นความภาคภูมิใจอย่างสูงสุดในชีวิตที่หลวงพี่ได้เข้าพิธีอุปสมบทที่อุโบสถวัดพระธรรมกาย โบสถ์หลังนี้แหละที่ตระหง่านสง่างามสะดุดตาหลวงพี่ตั้งแต่ย่างเท้าก้าวแรกมาถึงวัดพระธรรมกายเมื่อปลายปี 2526 ผ่านไป 21 ปี หลวงพี่ก็ได้มาอุปสมบทถูกต้องตามพุทธาณุญาตภายในโบสถ์หลังนี้ 
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNYBYTvaWF5C94ColI9OEXeuw0A8z7sXdk8cKeKNlgxZF-SYL0abArdldr456vSKaVy7mDxHIKEOII-MOCKfxWSTu4uz-AWGJydWdHNhVWnp7eGo84pVUsXPqlrqMqI3By23OntAKyyOB1/s1600/dhammakaya-temple-Ubhosod.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNYBYTvaWF5C94ColI9OEXeuw0A8z7sXdk8cKeKNlgxZF-SYL0abArdldr456vSKaVy7mDxHIKEOII-MOCKfxWSTu4uz-AWGJydWdHNhVWnp7eGo84pVUsXPqlrqMqI3By23OntAKyyOB1/s400/dhammakaya-temple-Ubhosod.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNxJdldmzoQDHZD9ojRxr1BCxjHIdHL9N33x-ViJT_m9gcUTvCJtDjMxvPUGNeniXy7B24d_tqeCq5jXZb9sw94EAlKJkugWuNn7gI3tGiq3tdnlOk-PwSWhMTMhvyj-S8xm7YNL0mZqeI/s1600/14053668_1717127588540557_4626308955743590253_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNxJdldmzoQDHZD9ojRxr1BCxjHIdHL9N33x-ViJT_m9gcUTvCJtDjMxvPUGNeniXy7B24d_tqeCq5jXZb9sw94EAlKJkugWuNn7gI3tGiq3tdnlOk-PwSWhMTMhvyj-S8xm7YNL0mZqeI/s400/14053668_1717127588540557_4626308955743590253_o.jpg" width="400" /></a></div>
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA94ZG9y8RP_roHwn7wfUohkRclp__09KWwvca5tGfli5_29NvAYnGIvsIFLx1M7daxMD8w_dOpFsVPn5oZmEgqqRlltz283VqyOfZGRy7dYkBSFwzUte6uiGLbxjIdWMnBY_Afd93wvma/s1600/13937731_1717128771873772_8198247256712422041_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA94ZG9y8RP_roHwn7wfUohkRclp__09KWwvca5tGfli5_29NvAYnGIvsIFLx1M7daxMD8w_dOpFsVPn5oZmEgqqRlltz283VqyOfZGRy7dYkBSFwzUte6uiGLbxjIdWMnBY_Afd93wvma/s400/13937731_1717128771873772_8198247256712422041_o.jpg" width="400" /></a></div>
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8qXC-ihk4mopu2_PkCyDbo0V97Y10dXYHHRzZcgRVG4oAHOy7GWAwqAsolR1bu-XwZpIq8BC6N3qT87oay1b-TwdT5av_pEG0R5-h3Y1ys4LTcmDZmzVXSLEsjLW8rNeF8Dcd-3OUanZ3/s1600/13995446_1717129641873685_2546525264342492999_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8qXC-ihk4mopu2_PkCyDbo0V97Y10dXYHHRzZcgRVG4oAHOy7GWAwqAsolR1bu-XwZpIq8BC6N3qT87oay1b-TwdT5av_pEG0R5-h3Y1ys4LTcmDZmzVXSLEsjLW8rNeF8Dcd-3OUanZ3/s400/13995446_1717129641873685_2546525264342492999_o.jpg" width="400" /></a></div>
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzbxk3XJXk8F8MaqhQHhnBHQNX6zEWvaFNJAyhUKDd2ot8wQt6aGBp0_iKyBlLxOc3S1aDG5BoE7tCitUNx55Xcx3TPvQQAgXN4TLAvmjktq4M4QQbHtdNLo3Nz-rHebBOEjcUEe8qhiln/s1600/14068401_1717129871873662_7899579852324620064_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzbxk3XJXk8F8MaqhQHhnBHQNX6zEWvaFNJAyhUKDd2ot8wQt6aGBp0_iKyBlLxOc3S1aDG5BoE7tCitUNx55Xcx3TPvQQAgXN4TLAvmjktq4M4QQbHtdNLo3Nz-rHebBOEjcUEe8qhiln/s400/14068401_1717129871873662_7899579852324620064_o.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
 </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvIk8npQxCI1ZS6XHBUUV-BaHbNWppfaCoiIJSelKjbQiHjGNa8My48aXzC-YrOrym4DKLh98ofZat4I66FSObSuhhUd9W9LPElv819At2wny6atJAyAukhkr_nBSfbM7cP8NYOn0PRi9D/s1600/13907026_1717131148540201_4166597537098586287_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvIk8npQxCI1ZS6XHBUUV-BaHbNWppfaCoiIJSelKjbQiHjGNa8My48aXzC-YrOrym4DKLh98ofZat4I66FSObSuhhUd9W9LPElv819At2wny6atJAyAukhkr_nBSfbM7cP8NYOn0PRi9D/s400/13907026_1717131148540201_4166597537098586287_n.jpg" width="265" /></a></div>
 
 
<div style="text-align: center;">
 </div>
<div style="text-align: center;">
จะมีความปลื้มใด ..... เทียบได้กับ</div>
<div style="text-align: center;">
ความปลื้มที่ถูกคณะสงฆ์สวดญัตติจตุถกรรม</div>
<div style="text-align: center;">
ยกฐานะจากสามเณรขึ้นเป็นพระภิกษุนั้น</div>
<div style="text-align: center;">
ไม่มีอีกแล้ว </div>
 
...................................... 
คลิ๊ก ฟังเพลง <a href="https://www.youtube.com/watch?v=l6wxNmyBT3I">ชีวิตสมณะ</a> 
 
จากเรือนเหมือนนกที่จากคอน 
ไม่อาวรณ์ เมื่อจรจากมา 
สร้างชีวี ให้มีคุณค่า 
แสวงหาแต่หนทางพระนิพพาน 
 
มีผ้าแค่เพียงสามผืน 
ทั้งหลับตื่นมีแต่ความชื่นบาน 
สมบัติมีแต่อัฐบริขาร 
เลี้ยงสังขารด้วยอาหารสาธุชน 
 
ฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะ 
ด้วยคันถะวิปัสสนาทุกแห่งหน 
รักธรรมะวินัย ยิ่งกว่าชีวิตตน 
หวังหลุดพ้นวัฏฏะ ชนะมาร 
 
เที่ยวจาริกทำประโยชน์ให้กับโลก 
ดับทุกข์โศกโรคทางใจในสังสารฯ 
ดั่งอาทิตย์สลายมืดห้วงจักรวาล 
ทุกส่ำสัตว์สุขสราญด้วยธรรมกาย 
 
 
นี่แหละคือชีวิตสมณะ 
ที่สละกายใจน้อมถวาย 
แด่องค์พระสัมมา ตราบจนกว่าชีพวาย 
มุ่งทำงานถึงวันสุดท้าย ชนะมาญ 
...................................... 
 
 
 
<div style="text-align: right;">
18  ส.ค. 2559 20:46</div>
<div style="text-align: right;">
 </div>
<div>
<div>
<div style="text-align: right;">
โดยพระธาดา จรณธโร 
 </div>
<div style="text-align: right;">
ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ 
(องค์กรสาธารณประโยชน์)</div>
 
 อ่านบทนำ - บทที่ 6ได้ที่  
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/series_1.html">http://buddhisthotissue.blogsp ot.jp/2016/08/series_1.html</a> 
 
 
<div>
อ่านบทที่ 7 : ชีวิตคือการเดินทาง ได้ที่</div>
</div>
<div>
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.com/2016/08/7-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.com/2016/08/7-series.html</a></div>
<div>
 </div>
<div>
อ่านบทที่ 8 : Been there .. Done that ..</div>
<div>
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.sg/2016/08/8-been-there-done-that-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.sg/2016/08/8-been-there-done-that-series.html</a> 
 อ่านบทที่ 9 : My way 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/9-my-way-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/9-my-way-series.html</a> 
 
อ่านบทที่ 10 : ซาโยนาระ 
<a href="http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/10-series.html">http://buddhisthotissue.blogspot.jp/2016/08/10-series.html</a></div>
</div>

บทที่ 11 ชีวิตใหม่..ในเพศสมณะ (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

อ่านเพิ่มเติม »

Buddhism under crisis

บทที่ 14 อุ้มหัวใจไป...อุ้มผาง (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

บทที่ 13 : เทือกเขาถนนธงชัยสู่สมุทรสงคราม (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

บทที่ 12 หนีเสือปะจรเข้ (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

บทที่ 11 ชีวิตใหม่..ในเพศสมณะ (เขาว่าหลวงพี่เป็น...ผู้มีอิทธิพล The series)

ฟอร์มรายชื่อติดต่อ